Bir kere böyle bir gaflete düşüp tanıştırdım. Biz iki erkek kardeşiz, annem senelerce kız çocuğu diye çıldırırdı. Tabii bende annemin bu hassasiyetini bildiğimden tanıştırma konusunda çok hevesli görünmemiştim. fakat kız arkadaşımın ısrarına dayanamayıp kabul ettim. Anneme durumu haberdar ettim. Tabii Annem eve "gelin" adayınının gelmesinden çok, bir kız çocuğu olacakmış gibi heyecanlı ve telaşlıydı. Tanıştılar, birbirlerinin telefonlarını falan aldılar. Annem doğum gününde benden önce koşar hediyesini alır. Eve her geldiğinde elbiseler, kolyeler, envai çeşit hediyelere boğardı. Çeyizinde eksik neyse ben alayım. Sen paranı biriktir kızım falan derdi. Kendi kızı olsa bu kadarını yapmazdı heralde. Neyse hanımefendi benden ayrıldı. Herhangi bir sebebi de yoktu. tabii ben bunu bir ay anneme nasıl anlatacağımı düşündüm. Ayrıldıktan sonra hiç ayrılmamışız gibi annemle bir süre daha konuşmaya devam etmiş. Sonra annem aradığında uzun süre telefonlarını açmamış. Annem uzunca mesajlar atmış, kırıcı veya üzücü tek kelime etmemiş, Onlara dahi tek kelime cevap vermemiş.annem baya ağladı, üzüldü. Terkedilmek, ayrılmak falan hikaye yani. Ben o gün en çok anneme üzüldüm. Olayın özüne gelecek olursak, sevgiliniz, eş adayınız, her neyse işte. Ailenizi, annenizi, babanızı, kardeşinizi, kendi ailesi gibi kabullenebilecek mi? Tanıştırmadan önce bunu milyon kere düşünün.
son dönemde epeyce önemsizleşti bu iş sanırım. eskiden uzunca bir süre beklenen, bin bir heyecanla ve defalarca düşünerek yapılan bu tanıştırma faslı şimdi iki gün takılan insanların 3. gün yaptığı bir formaliteye dönüştü.
işin enteresan tarafı sadece ergenlerde değil, eşek kadar insanlarda da bu böyle.
sosyal medyanın yarattığı yıkımlardan biri sanırım bu da.
hiçbir şey gizli saklı yaşanamadığı ya da yaşanmak istenmediği için bir şekilde aile her şeyden haberdar oluyor ve bu işi açıklamak, sevgiliyi ailenin önüne getirmek prosedürden öteye gitmiyor.
dünyanın en gereksiz en boktan hareketi.eğer evlenecek olursanız istemeye gidince tanısın amk.boşuna boktan osuruktan germeyin birbiriniz.mıç mıç öyle şeylere gerek yok.tecrübe konuşuyor.
insanın heyecandan kakasını getirebilecek kadar gerilim dolu bir anmış.
Şahsen sevgilim geldiğinde saçmalayıp evden çıkacaktım siz annemle oturun baş başa yemek yiyin diyerekten. Sonra baktım adamcağız yazık annemin elini öpmeye çalışıyor.
Neyse ki atlattık pazar gününe kadar en azından.
Sizlere tavsiyem sessizlik oluştuğunda bozmaya uğraşmayın boşverin o kadar da olsun. Her zaman konuşmak zorunda değilsiniz gerilmeyin boş yere.
çoğu bekar erkeğin hayalinde, annesinin, sevgilisini kızı gibi benimsemesi yatacağından heyecanlı bir durum olabilir. hatta kadın dayanışması içine girip, o kadar iyi anlaşırlar ki, dağınık bir erkekseniz eğer, sizin dağınık hallerinizi bile eleştirebilirler. ama bu durum erkeğe fazla koymaz güler geçer. mutludur. tersi olsa daha kötüdür. ya benim dediğim ya annenin dediği bir kıza , ya da sen mutlu ol da gerisi önemli değil demesine rağmen, bunu sürekli başınıza kakacak olan annenize denk gelmeniz, yoktan yere başınızın ağrımasına sebep olur. illa ki orta yol bulunur ama ne gerek var. hiçbir erkek bu durumu anlamaz. bende anlamıyorum. ve zaten sevgilimde yok niye yazdıysam onu da anlamadım. swf.
Eğer doğru kişi olduğuna kesin kanaat getirdiysen çok doğru eylemdir. Sevgili açısından da, onunla ciddi ciddi ciddi düşünülmesi gururunu okşuyor olacaktır. *
