zordur,gariptir, içler acısıdır. ağlarken avuttum sevgilimi. hayatımdan çıkarmaya hazırlandığım bir dönemdi hem de. bir ölünün, bir ölümün acısını paylaştım gidemedim. sonra bir gün o gitti. dedim gitme nefes alamam sensiz. dizlerinin önunde yığılan bedenime elleri tepkisiz kaldı. gözleri gözlerime değdiğinde içimi dağladı. alışırmışım zamanla. çok zaman gecti alıştım birşeye ismi bilinmeyen birşeye alıştım. artık ne unutabiliyorum ne sevebiliyorum. özlesemde görmeye tahammulüm yok. her neyse bu duygunun adı, alıştığım tepkime bu oldu. yıllardır gözümden akan yaşların muhasebesi hayatımda patladı. incitmeyen ayrılıklar ayrılıktır esasen. incinen ve inciten her defasında bir bedel öder. kimi zaman nefrettir, kimi zaman bunalımdır.
yaptığınız hatadan dolayı sevgilinizi ilk kez ağlarken görüyorsanız içinizden birşeyler kopar,mahvolursunuz.içinizden "yeter artık ağlama yeter" demek geçsede yediğiniz boktan dolayı susmak zorunda kalırsınız.onun gözyaşları tek tek inerken siz içinizde erirsiniz,kötü bir andır,yaşanmamalıdır.
gerçekten kalpten sevdiğin biriyse erkekliğe yedirmeden sende içinden kalbinden ağlarsın onu görünce gözlerin dolsa da belli etmemeye çalışırsın çünkü erkeksindir ama yine de ağlarsın ister istemez.
