ilkokul aşkıma akrostiş yazmıştım bildiğim iki kelimeyle daha 3. sınıfta. Bide annem görür diye akrostişin baş harflerinin üstüne çarpı atmısım ki anlasilmasin. Sadece çarpı ama, çünkü çarpının altından harfler kabak gibi gözükmüyor hiç. O zamandan belliymis böyle fişek olacağım.
seni hammun karadenuzu sevdugu cibiseveyrum
misir ekmegumun gara lahanaya verdugu dad cibi hayatuma dad verdun
sesun kemençe sesu cibi adami çoşturay
seni sevduğumdan beru garaya vurmuş hamsi cibiyum
kalbim sanki horon tepey.
sevgiliyken şiir yazılıyorsa cidden yürek, büyük bir aşkın içine gark olmuş demektir.
ne bileyim yahu eller birbirine değdiği anda her şey bitiyor aslında. o dakikadan sonra ne bir şiir ne bir hikaye ne de resim kalır. efsununu yitirmiş olur bütün her şey. oysa sevgili bir ütopya gibi fizan'da kalacak ki eşekler gibi şiir yazacaksın. evet evet buna ben de karşıyım ama sevgilin bir minder gibi kıçının altındaysa şiir miir hak getire. ayrıca bu çağ ne kadar kirli yahu, mesajlar, facebook, msn, kameralar öf. her dakika bir yerlerden fırlayan sevgilinin sureti. tamam lan 16. yy mağara insanıyım ben. ben eskiye özlem duyan bir idiotum.
