Saatlerce seni anlatmak istiyorum, bendeki seni. Yokluğun varlığına dönüşmemek için direniyor, yaşayabiliyorum yinede farkına bile varmadan olmazı olur yapıyorum yokluğunda. Sabah uyandığımda gözlerinle başlayan bir günün yine yokluğunla bitmesine alışmaya çalışıyorum da dayanamıyorum olmadığın bir dakikaya daha.
Sen benim her gece efkârım, dağıtmak istediğim ama kadehlerde dolaşıp hiç dağıtamadığım.
Sen benim her sabah güneşim, dışarısı ne kadar soğuk olursa olsun sımsıcak yüzüme vuran.
Sen benim ekmeğimin her lokması, bir bakışınla, gönlümü, kalbimi, sevdamı doyuran.
Sen benim suyumun her yudumu, her dokunuşunla çölde bir damlaya muhtaç yüreğimi sulayan.
Sen benim arkadaşım, her derdime ortak olup benimle ağlayan.
Sen benim sırdaşım, hayatımın her anına ortak olan.
Sen benim sevgilim, senden öncesini de, senden sonrasını da karanlığa karıştıran.
Sen benim aşkım, bir daha yaşamamacasına gözlerine bağlayan.
Sen benim her şeyim, tutunacak tek ama tek dalım olan.
Sen benim Nurum;
Senden önce yaşamadı, senden sonrada YAŞAMAYACAK bu adam.
Seni Seviyorum.
edit: ulan şimdiye dek eksileyenlere tek kelime etmedim ama bunu eksileyenin...
