müstakbel sevgiliye yazılmış versiyonu da mevcuttur.
ilkokuldaydım. mektup güzeldi. ben kötü yazmam zaten yetenek var ama zeka biraz kıt sanırım * mektuba adımı yazmayı unutmuşum. belki zeka kıtlığı değil çocukluk aşkı heyecanı falandır. zaten o zamanlar çocuk değil de bir erkek olsaydım çatır çatır yüzüne söylerdim. neyse çok eskide kalmış mevzular. * acaba kız benden hoşlanmış mıdır? işte bu sorunun cevabını hiç ondan öğrenemedim ama cevabı biliyorum tabi ki.
bu ikinci mektubum sana, birincinin cevabını alamadım. ikincisini ise yollamayacağım. birincisinde seni tanımadan önce diye başlıyordum. şimdi ise tanıdıktan sonra diye devam edeceğim. seni tanıdıktan sonra herkesin aynı olduğunu, herkesin aynı davranacağına emin oldum. zaten böyle bir kanaatim vardı ancak şimdilerde eminim. üstelik bunun için sana bir teşekkür borçluyum. bana dünyada kimsenin farklı olamayacağını en kâti şekilde ispat ettin. şu insanlar içinde beni anlayabilecek bir tek insan varsa, o da sensindir diyordum. nah, aptal kafam... şimdi ise tamamen hayatımdan çıkmanı istiyorum. bunda da son derece eminim.
Tam bittin dediğimden bu yana 3-4 ay geçti...
gene gözlerine baktım...
gene aynı şeyler gene eski hikaye ...
geri dönmeyeceğini biliyorum...
defalarca seni unutmayı denedim olmuyor...
belki başka bedenlerde unuturum dedim...
oda olmadı kimse senin bana dokunduğunda...
verdiğin heyecanı veremedi...
hatırlıyor musun omzuma yattığında ne hale geldiğimi...
Şimdi belki sevgilin var...
belki sevdiğin biri var ama beni sevmediğini biliyorum...
Ama elimde olan bir şey değil her gün eriyip gidiyorum ...
...Nefesim...
gerçekten kestin nefesimi...
neden gittin ki...
gerçi bu sorunun cevabını biliyorum...
fevri tavırlarım yüzünden kaybettim seni...
bu sefer gidişini içimde yaşıyorum ...
ama erimeye başladım artık...
her şey çok zor geçiyor ...
her nefes canımı acıtıyor...
Neden evet dedin ki ...
neden hep imkansızım olarak kalmadın...
neden nefesim oldun ...
neden nefesimi kestin...
saçma sapan şeyler söyledim sana...
hiç biri gerçek değildi...
belki bir kısmı ...
senden kendi ellerimle...
gözümü kırpmadan öldürecek kadar...
nefret ediyorum ama...
Ama saçının teline...
dokunamayacak kadar...
Seviyorum seni...
bildiğim tek şey var ...
nefes aldığım sürece...
nefesim olarak kalacaksın...
kim olursa olsun...
ne olursa olsun ...
benimle olacaksın...
giderken gözünden akan damla yaşlar yerine ...
kalbime kurşun sıksan...
bu kadar canım acımazdı...
sonum bu kadar acı verici olmazdı belki...
ruhumu alıp bedenimi bana bıraktın...
sensizlikle birlikte baş başa...
inan ruhumun gitmesi değil koyan bana...
Sensizliğin yanında...
bilinç altıma yerleştin...
tam senden kurtuldum dediğimde...
tekrar rüyalarıma girmeyi becerdin...
ya en tepeye ya en dibe derken...
ve en tepeye giderken ...
birden dibe çektin beni...
daha da dibe gidemem derken...
sürükleniyorum iyice...
ne var sende ah bir bilsem...
gözlerine baktığımda...
o gördüğüm şey...
o küçük kız...
beni yakan oydu işte ...
hayattaki tek acizliğim...
tek zaafım oldun...
en büyük zaaf nefes...
bir insan nefes alamazsa ne olur ...
bunu en iyi senin bilmen gerek...
ama anlamadın beni işte...
bunların hiç birisinin...
suçlusu sen değilsin...
...ELiMDE OLMADAN SEVDiM SENi...
bu kadar yaşanan şeyin ardından...
sana geri dön diyecek...
ne gücüm var nede yüzüm...
ama son kez bir umutla...
tekrar nefesim olur musun ?
Birde buna cevap gelmemesi var tabikide. Yaşayanları anlayacağı bir durumdur .
