günler günleri, haftalar haftaları ve aylar ayları kovalamıştır. geçen bu günler boyunca çeşitli duygu patlamaları yaşanmıştır; telefonda konuşurken yüzünüz gülümser, içiniz ısınır... yalnız kaldığınız anlarda ise birdenbire yalnızlığınızın farkına varıp, gözleriniz dolar, eksikliğinizin derdine yanarsınız. el ele, göz göze beraber geçen günleri ararsınız... nasıl geçecek bu günler diye kahrolursunuz her geçen gün...
... ama, işte o gün geldi ve çattı artık... kavuşma zamanı...
günlerinizi şişik gözler, sızlayan kalbiniz ve bomboş ellerinizle geçirmiş, ama bu dayanıklılığınızın ödülünü alıyorsunuz artık. geri dönüyor...
aylar boyu beklemenin, sabretmenin ödülü. otobüsten indiği anda, büyük bir sevinçle kollarınıza atlamasını hissetmek, tekrar kokusunu duymak, sesini işitmek... bunlar hep arzu ettiğiniz, özlediğiniz hislerdi... ve sonunda tekrar gerçekleşecekler.
hiç düşünemezdim bu kadar zor olacağını beklemenin. zindanda duvara çizik atar gibi, gerçekten de çok zorlanarak geçirdim bu günleri. hayat insanı bazen sınıyor doğal yollarla. bunlardan birisi de "sevgiliyi özlemek"miş...
ama bu bekleme sonsuza kadar sürmüyor. er ya da geç, bir daha ayrılmamak üzere tekrar kavuşuyorsunuz. gözlerinizi ondan alamayacağınızı, onu sürekli öpüp, koklayacağınızı çok iyi biliyorsunuz. o geçen ayların acısını çıkaracağınızı, onun elini hiç bırakmayacağınızı çok iyi biliyorsunuz.
beklemek en zor kısmı, evet... ama açıkçası kavuşma kısmı da çok zorlu geçecek... sebebi ise; heyecan...
eğer gerçekten de deli gibi aşık biriyseniz, kesinlikle karın ağrısı geçirebilirsiniz... mutluluk ile heyecan karışınca, böyle bir etki yaratabiliyor. o kadar seviniyorsunuz ve bir yandan da gelişine o kadar heyecanlanıyorsunuz ki... çok garip... herkes gibi "aşk yok" diyemememin sebebi de bu zaten...
o kadar büyük bir sevgi duyuyorsunuz ki, bunu birden elinizden kaybedince, yaşama enerjinizi de beraberinde kaybediyorsunuz... ama sonra, ona tekrar kavuştuğunuz anda, işte böyle deli bir etki yaratıyor...
ona kavuşmak istiyorsunuz... o da size kavuşmayı istiyor... geriye bir engel kalmıyor... açın kollarınızı ve sarılın birbirinize sımsıkı, doya doya...
mükemmel bi duygudur. geçmez bitmez denen haftaların sone ermesi, sevdiceği tekrar öpmek ona sımsıkı tekrar sarılabilmek hele kavuştuktan sonra ayrı geçen her günün acısını çıkarmak ayrı bi keyiftir.
tende eksik kalan şeyin andır. sanki buğdaylığa inat inat onun o bembeyazlığı bir parçanızdır ve sevgili içinize düşen tek zararsız bombadır. her yerinizle her şeyinizle hissedersiniz onu. kırmızı dudakları nefesinizi hızlandırırken, vücudunun güzelliğine bakıp bir tanrıçadan bunca zaman uzak kalmanın pişmanlığını yaşarsınız, aslında bildiğiniz hiçbir şey yoktur; ama bilir gibi yaparsınız o an. tek istediğiniz dudaklarını kanatacak gibi öpmek, onu sevindirmek mutlu etmek ve o sırada sonsuz mutluluğu güveni tatmaktır. çünkü uzak mesafelerden yürütülen ilişkilerin yükünü hep güven taşır ve o kadar çok yorulur ki eli elinize değmeden anlayamazsınız onun hala canlı olup olmadığını.
sevgiliye kavuşmak hele ki uzun bir aranın ardındansa geleceği vapura kadar yüzmek gibi istekler doğurur bazen insanda ve engellenemez. teninize ilk dokunduğu anın hali yanaklarınızı kızartır, saçlarınız sanki okşanmayı bekleyen yumuşak bir alandır haz hasreti çeken. giydiklerin üstünde hep kötü durur çünkü ne kadar iyi olursan ol uzaktaki sevgiliyle kavuşmak ilahına kavuşmak gibidir ve sen küçümseyip ilah yerine koymazsan küçük dış görünüş manevralarıyla bir şeyler yapmaya çalışıp o güzelim gülümsemenin tadını unutabilirsin.
sevgiliye uzun bir aradan sonra tekrar kavuşmak bir ayindir; ancak sonunda kimse kurban edilmez veya yenik düşmez, yalnızlık mı? sahi o ne zaman yenildi ki?
"şunu şunu yaparız gelince. şuraya gideriz. hatta şunu yeriz beraber." demektir.
yürüdüğünüz sokaklar, gittiğiniz yerler, izlediğiniz filmler hep bir eksiklik var dedirtir. vardır da zaten. onunla yürümüyor, onunla yemek yemiyor, onunla film izleyemiyorsunuzdur. zevk almıyorsunuzdur. boynunuz büküktür.
kendinizi kötü hissettiğinizde, ya da bir şeye sevindiğinizde ona sarılmayı deli gibi istemek, ama kollarınızda onu hayal etmekle yetinmektir o an.
en zor anı onsuz, en güzel anı da onsuz yaşamaktır.
sabretmektir. özlemiyle acı çekmektir. üşümektir. kara kara düşünmektir. nasıl geçecek bu kadar zaman? denilse de, yine de kuzu kuzu sabretmeye koyulunur.
çünkü nasılsa geçici bir dönemdir bu. elbet bir gün bitecektir sayılı günler.
doğru yoldasınızdır, hedefe ilerliyorsunuzdur. hedeften başka hiçbir şey önemli değildir.
en güzel günden daha güzel gündür kişi için. dünyalar onundur, sanki bulutların üzerinde yürüyordur sevdiceğine kavuştuğu, sevdiceğinin yanında olduğu, ona dokunabildiği ve doyasıya sarılabildiği için. eğer ayrılık varsa sonunda, yine de buruk bir sevinçtir içleri acıtan, sızlatan...
mutluluğun zirvesidir belkide. aylardır hayal edilmiş anın gerçeklerşmesi, biteceği bilinse bile ona dokunmanın, onu hissetmenin uzun süre yeteceği durumdur.
kavuşmanın kıymetini artıran ayrılığa sebep olan mesafe zamanın hayli fazla olmasıdır(istanbul-bitlis vaya çin-bitlis mesafesi mesela..5 ay mesela..)
böylesi ayrılıklar, kavuştuğunda ufak şeyleri dert etmemek için iyi bir nedendir taş değilse kafan..
birlikteliğin pişmesi için, katlanıldığında, güzel bir ateştir ayrılık.. kavuşmak güzeldir..
gelir şevke kesel neyl-i visal yardan sonra
olur 'arız-giranlık sa'ime iftardan sonra
yani diyor ki: sevgiliye kavuşma isteği gerçekleşince, arzulara bir gevşeklik gelir. bu gevşeklik; oruç tutan kişiye, iftar açtıktan sonra ağırlığın çökmesi gibidir.
ben nabi'nin yalancısıyım. bilemem...
rüya gibi bir an olsa gerek. inanılmayacak kadar güzel, ve günler sürse de çok çabuk bittiği hissine kapılmaya sebep olan, gittiğinde rüyadan uyanmış gibi hissettirecek, rengarenk ve yoğun hislerle bezeli...
takımın yıldız oyuncusunun uzun bir sakatlık sürecinin ardından sahalara dönmesi gibi bir mutluluk verir. bunun üzerine bir de iyi futbol tadından yenmez. ****.
sevgiliden uzakta yaşamak durumunda yaşam sebebidir. hayatınız bok gibidir, mutsuzsunuzdur ama mutluyum dersiniz. kavuşacağımız günü bekliyorum, o gün gelecek; mutluyum. yıllardır sevgiliyi senede en fazla 10 gün görebilseniz de dayanılmaz uzak olmanın acısına. bu yüzden her halükarda dünyanın en büyük mutluluklarındandır.
