yıldızları sayıyorum geceleri uykusuzluktan
ertesi gece kaldığım yerden devam ediyorum
onlar kaldıkları yerde olmuyorlarsa da...
bazen de gökte hiç yıldız kalmıyor,
o zaman içimdeki yıldıza dalıyorum
hep olduğu yerde kalacak olan....
rüzgar saçını süpürse mest olur bakışlarım.
adınla uyanır kulaklarım.
yüzünle açar göz kapaklarım.
en güzel şiirlerimde kaleme adını sayıklatırım.
odamın hayaletisin, sessizliğine aşığım...
seni öyle özlüyorum ki bazen hayaller görmeye başlıyorum sanki yanımdaymışsın gibi.. ama sen hep kilometrelerce uzaksın bana, aynı şehirde bile yaşamıyoruz.. özlem duygusunu içime bastırıp yaşamaya devam etsemde o hep gün yüzüne çıkıyo ve içimde kocaman bir yer kaplıyo nefes bile alamıyorum sanki.. bu yüzden görüşmelerimizde hep her şey çok güzel olsun istiyorum ve mükemmeli arıyorum en ufak bir terslik beni aşırı mutsuz ediyor.. ama sen bunu anlamıyorsun, oysa bu benim içimdeki özlemin isteği, özlemimi gideremeden de yine başka şehirlere yol almaya başlıyoruz ve ben yine özlemimle baş başa kalıyorum seni daha çok daha çok ve daha da çok özlüyorum. her seferinde artan bir sevgiyle seviyorum seni ve bir daha ne zaman görüşebileceğimizi hesaplıyorum hemen çıkan sonuş beni yine mutsuz ediyor ama olsun aşığım sana, senin sevgini seviyorum..
iki kalp arasında en kısa yol:
Birbirine uzanmış ve zaman zaman
Ancak parmak uçlarıyla değebilen
iki kol.
Merdivenlerin oraya koşuyorum,
Beklemek gövde kazanması zamanın;
Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
Bir şeyin provası yapılıyor sanki.
Kuşlar toplanmış göçüyorlar
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Cemal Süreya
Sevgilim bil ki senden uzak ne güzellikleri avutur beni bu şehrin, ne de yıldızlı aksamları!... özlemin bir nehir olmuş yarar girer içimde ki dağları!...
Seni sevdiğim kadar yaşasaydım,ölümsüz olurdum.... "Sen hala sonsuzluğun yüzünde bir damla gözyaşısın..."
Biliyordum,seni seviyorum derken yeni bir alfabe keşfettiğimi,kimsenin okuma yazma bilmediği bir kentte...
Fırlatmıştım kalbimi uzağa,en uzağa.Denk gelirde rastlar diye bir yıldıza...Yanılıp susturdum,ağrımın çağrısını,çagrimin köhnemiş ağrısını...
Oysa kim bilir ki ,yanağımda yangınlardan çok önce o yarin bıraktığı öpüş izi var... Yüreğimde anılardan kalan bin düş izi var...
Kanmadım aynalara sana kandığım kadar...içimde bir boşluk sana yandığım kadar..
Bir çift yeşil göz yüzünden içimde bir sonbahar acıyor; öyle acıyor ki, acılar acısız kalıyor, mevsimler üstüme devriliyor,kışlar kışsız kalıyor...
Paslı bir yalnızlıktı avuçlarımda...Ardımda bir yürek yükü rüzgar...Ne zaman sevmeye koyulsam,doğrulup çoğaldı ayrılıklar
Seni sildiğimde, anılar defterinden,biliyordum söküp attığımı hayatımın yarısını....
