Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim. Bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim. Beni uyandır.
Demek istedim fakat Oğuz Atay yerime bunları kitabında söylemiş. yetmemiş ismini Tutunamayanlar koymuş. Hayatımın sonucunu bir kitaba isim yapmış içerisinde de özet geçmiş neler yaşadığımı, neler hissettiğimi. Duygularımız, cümlelerimiz kitaba konu olmuş biz yinede Tutunamamışız.
Bu acıyla, iç burkuntusuyla, boğazımda düğümlenen hıçkırıklarla, gözümdeki yaşla, burnumdaki sızıyla, kesilen nefesimle, aklımdaki senle bir ömür nasıl yaşarım bilmiyorum. Seni hala çok seviyorum. Sana alamadığım kucak dolusu beyaz bahar kokulu papatyalar kadar seviyorum.
Sen gittiğinden beri başkasını sevemeyen..
Başlarda ne bileyim umutsuzdum ikimiz için, pek ısınamamıştım. Belki bir gün terk edip gidersin sende diye. Ama öyle olmadı günler, haftalar, aylar ve yıllar geçti sen hala benimlesin. Nasıl benim kahrımı çekiyorsun hala anlamış değilim. Seninle hep ilklerim oldu benim. Hayatıma girdiğinden beri çok şeylerin değiştiğimin farkındayım. iyi ki benimlesin. Benimle kal...
