dün gece saat 1 sularında telefonda yapmaya çalıştığım eylem.zor birazda yorucu tüm sevgi sözcüklerini arka arkaya sıralarsın ama hep son sözcüğü unuttun gibi gelir.
-seni çok seviyorum
-bende aşkım
-herşeyimsin benim yaa nasıl anlatsamki
-(karşı taraf gülümsemekte)
-onun dışında allah bizi ayırmasın yaa
-amin aşkım
-ölürüm ben sana
-bende sana bitanem
-hadi çık gel
-bu saattemi sen gel
-yaa ama sen erkeksin hem ben seni deli gibi seviyorum nolur gel
-saat 1 olmuş ama
-ee sen gel derken iyiydi ama
-ya aşkım benim 2 gün daha sabret sımsıkı sarılıcam sana
-aşkım yaa çok şekersin canımsın benim
-sende
-(duraksanır bu kadar mı yani)
-aşkım ordamısın?
-şeey evet ya seviyorum işte seni ayrıca
-he aşkım söyle bitanem
-şeyy aşığım ben sana
-biliyorum bitanem bende sana
-ee yatalım o zaman
-tamam aşkım
-he uykun geldi yani tamam ya ben sana burda sevgimi anlatayım beyimizin uykusu gelsin yok ben çok fazla ilgi gösteriyorum annem demişti erkek kısmı fazla ilgiden bunalır diye dinlemedim ben
-bitanem ne alakası var
-hadi canım hadi iyi geceler sana görüşürüz
-ama aşkım
-tatlı rüyalaaaaarr...
-aşkım!!
-çattttt...dıt..dıt..dıt...sessizlik
sevilmeyen insan tipinin sevilen insan tipine tarih boyunca sevilen insan tipi olmak için söyleyedurduğu ve herdaim başarısızlıkla sonuçlanmış sözler bütünüdür.
gerçekten seven insan için gereksizdir. gerçek sevgide, anlatmak istemesen bile belli edersin. olmuyor öyle, ümit yaşar oğuzcan şiirini yollayıp, "aşkım nasılsın?" demekle. bu yüzeysel davranışları yapıp da, anlatamayanlar tabii ki anlatamazlar.
güzel sözlere, ünlü bir şairin dizelerini yollayan birine hemen inanmamak lazım. ne var bunda? çok mu zor? ben de yollarım, olur biter.
