gecenin bir yarısı uykuların kaçmasına neden olan, uyuyamadıkça düşünmek, düşündükçe daha da korkuya kapılmak; "ya hiçbir zaman kavuşamazsak?" sorusu çınlaya çınlaya içinde büyümeye devam ederken delirmeye ramak kalmak.
neden kavuşulamaz sevgiliye? çünkü uzaktadır, ayrı şehirlerdesinizdir, bunun sebebi ya iş, ya sevgilinin askerde olması, ya da aynı şehirde olup da kızın ya da erkeğin ailesinin karşı tarafı istememesi durumudur. sebep her ne olursa olsun, sevgiliye kavuşamamaktan o kadar çok korkarsın ki, bunun sonucunda; mideye saplanan kramplar dayanılmaz olur, kalbinin gerçekten fizyolojik olarak acıdığını hissedersin, gözyaşı sellerinde boğulurken istemsizce nefes alırsın ama aslında yaşamazsın. her gün savrula savrula gider gelirsin evden işeee işteeen eve, yabancılaşırsın yaptıklarına, hayata, dünyaya, aklında bir tek o vardır sadece o! düşünürsün düşünürsün düşünürsün! ne yapıyordur şimdi? yemeğini yemiş midir? uyurken üzerini açmış mıdır? üşüyor mudur? hasta mıdır? ilacını içti mi? o da böyle düşünüyor mudur beni? gözlerine ilişmiş midir bir karşı cins? ahh! ilişmemiştir! sen kalabalık insan güruhlarının içinde hiç bir karşı cinsi fark bile edemezken onu düşünmekten, onun gözüne değer mi hiç başka göz dersin içinden. sonra yine başa dönersin işte "ya hiçbir zaman kavuşamazsak?"
