insanoğlu gözünü dünyaya açtığında iyi göremez derler. Ancak zamanla küçük gözlerimiz görmeye, seçmeye başlar etrafı. Renkleri hayretle izlemeye başlarız.
Her gördüğümüz şey, biçimiyle olduğu kadar rengiyle de ilgimizi çeker. Kırmızılar en sevdiğimiz renk olur, sarılar, pembeler, maviler eğlendirir çocuk ruhumuzu. isimlerini bilmesek de renkler, çocukluk çağımızın en güzel eğlencelerinden olur.
Ancak büyüdükçe insan., Bir alışkanlık, bir umursamazlık, her şeyi olduğu gibi renkleri de sıradanlaştırır algılarımıza. Artık isimlerini biliyor olsak da farkındalığımız azalır gitgide. Bir şeyler öğrenip bir şeylere kapılan kimilerimize siyah-beyaz olarak görünür her şey. Çoğumuz için ise daha kötüdür durum artık renkler silinmiştir bizim için. Sadece cisimleri diğerlerinden ayırt ederiz , renkleriyle. Aslında renkler silinmiştir ve gridir her şey duygularımız için.
Sevgilim! işte ben de seni tanımadan önce bu kanıksamayla, bu alışkanlıkla gri bir dünyada yaşıyordum farkında olmadan. Ve sen girdin hayatıma;
Seni tanımam, hayatıma girmenle düşüncelerimde yaşadığım karmaşa, mor rengin de farkına varmamı sağladı. içinden çıkılamayan düşüncelerin ifadesi imiş bu renk.
Sonra pembeyi gördüm aşk hayalleri tüm ruhumu sararken. Yaşattığın mutluluk ve sevgi, pembenin türlü tonlarını tanıttı gözlerime.
Sarı, tüm neşesiyle tüm canlılığıyla girdi hayatıma senin ilgini ve sevgimin karşılıksız kalmadığını hissettiğim andan itibaren... içimi dolduran bahar heyecanını, yaz rahatlığını sarı renkler hatırlattı bazen bir sarı çiçek yaprağında, bazen güneşin doğuşunda.
Ve kırmızı! Tüm cesareti, tüm heyecanıyla ilk buluşmamız. Birlikte ilk tatilimiz. Sıcak Temmuz günleri. ihtiras ve aşk dolu saatlerimiz. Kırmızı! Özellikle kırmızı, hayatımda ilk defa bu kadar anlamlı, bu kadar çarpıcı oldu. O günleri unutulmaz kıldı benim için.
Türlü renkleriyle ama en çok eflatun tonlarında begonviller... ılımlı ve sevecen sevgilime belki de en çok yakışan renklerden. Daha bir sevmeye başladım sen ve begonvillerden sonra eflatunu, lilayı.
Bordo, burcunun özel rengiymiş, Asaletin de simgesiymiş.. Yüce ruhlu sevgilim bordoyu yıllardır sevmemin bir sebebi varmış demek ki, ama onu da diğer renkler gibi ilk defa bu kadar gerçek gördüm seninle.
Artık o sönük kahverengi de bambaşka gözümde; uyumu temsil ediyormuş. Birbirine ne kadar yakın olduğunu ruhlarımızın, ne kadar uyumlu olduğunu şaşırarak ve sevinerek gördük defalarca. Kahverengi artık hiç de sönük değil.
Ve yeşil. Bereketin simgesi... Rahatlığın, güvenin ve huzurun. Senin aşkından emin olduğum zamanları en iyi anlatan renk. Dilerim hiç kaybolmaz bana olan sevgin. Yeşil her zaman huzurumuzu simgeler ve aşkımıza bereket getirir.
Bej rengi de benim rengimmiş. Farkında bile değildim ama ben seni tanıdıktan sonra benliğimin farkına varmaya başladım zaten. Ben ancak sen olduğunda benim.. ve bej rengi, sen varsan görebildiğim, sen varsan sevebildiğim bir renk.
Mavi. Özgürlüğün... Denizin ve göğün rengi. ilk defa senin elinden tutarak baktığımda gördüm mavinin enginliğini, dinlendiriciliğini. Senin arkanda durduklarında deniz ve gök nasıl değer kazanıyorlar nasıl güzelleşiyorlar bilsen. şimdilerdeyse sana hasretimi anlatıyor mavi. Kavuşma umutlarımı barındırıyor tüm tonlarında.
işte Gökkuşağım! Daha sayamadığım diğer tüm renkler ve tüm tonları. hepsi ama hepsi senden sonra tüm güzellikleriyle girdiler hayatıma. Gözlerimi böyle açtığın, ruhumu canlandırdığın ve hayatımı böylesine renklendirdiğin için çok teşekkür ediyorum sana.
