"nerdeydin sen yine, aradım ulaşamadım" dediği andır. sinir kat sayın hızla yükselir:
"işe çıkmıştım e-5 e, meşguldüm! adama bak ya! ulan belki uyuyordum, belki duştaydım, belki mutfaktaydım duymadım, belki komşuya gittim telefonu evde unuttum, belki telefon sessizdeydi, dersteydim/işteydim vs vs..her dakkamı sana hesap vermek zorunda mıyım ya! bi dur ya bi adam gibi sor önce önyargılı amip."
bir türlü gelmemesine sinir oluyorum, nerdesin sevgili gelde gündüzle gece olalım, gel gökyüzünde yıldız olalım, seninle mutlu yarınlara koşalım, gel beraber mesut olalım ahhhhh...
ayrılmaya yetecek kadar sebep verdiği ve bitirmeniz gerektiğini anladığınız andır. hem hatalıdır hem şapkayı alıp kararlı bir şekilde uzak kalma iradesini göstermek zorunda bırakır.
