malum bahar geldi. kıyıda köşede yeşil erikler, iri hormonlu çilekler, hiç bir şeye benzemeyen garip şeftaliler (bunlar market raflarında vardır genelde), badem vs. satılır oldu.
tabi bahar deyince insan ruhu da doğa gibi canlanır. bütün takım taklavatıyla dört nala koşar ha koşar. kaskatı kesilmiş bedenine can değer her donuk köşede bir hayat peyda olur durum böyle olunca akla yeşil erik düşer e ondan sonra da elbette sevgili. işte kişi böyle bir halet-i ruhiye gark olunca mutlaka bir sepet yeşil erikle sevgiliye gitmeli. çünkü mevsim güzel, yeşil erik güzel, sevgili güzel, paylaşmak güzel, ekşi güzel, tuzlu güzel... şöyle bir şiir de iliştirilebilir sepetin bir kıyısına.
" Bir gün sabah vakti kapıyı çalsam,
Uykudan uyandırsam seni:
Ki, sisler daha kalkmamıştır Haliç ten.
Vapur düdükleri ötmektedir.
Etraf alacakaranlık,
Köprü açıktır henüz.
Bir gün sabah sabah kapıyı çalsam;
Yolculuğum uzun sürmüş oldukça
Gece demir köprülerden geçmiştir tren.
Dağ başında beş-on haneli köyler,
Telgraf direkleri yollar boyunca
Koşuşup durmuş bizle beraber.
Şarkılar söylemişim pencereden.
Uyanıp uyanıp yine dalmışım.
Biletim üçüncü mevki,
Fakirlik hali.
Lüle taşından gerdanlığa gücüm yetmemiş,
Sana Sapancadan bir sepet elma almışım.
Ver elini haydarpaşa demişiz,
Vapur rıhtımdadır pırıl pırıl,
Hava hafifden soğuk,
Deniz katran ve balık kokulu.
Köprüden kayıkla geçmişim karşıya,
Bir nefeste çıkmışım bizim yokuşu&;
Bir gün sabah sabah kapıyı vursam,
-Kim o dersin uykulu sesinle içerden.
Saçların dağınıkdır, mahmursundur. Kimbilir ne güzel görünürsün sevgilim,
Bir sabah vakti kapıyı çalsam,
Uykudan uyandırsam seni,
Ki, daha sisler kalkmamıştır Haliç ten.
Fabrika düdükleri ötmektedir.
"
