insanı sosyalleştirir. sevgilisi olan adam bir nevi boyunduruk altındadır. sürekli şunu yapma, buna bakma vb talimatlar altında yaşar. sosyal anlamda görüştüğü bir kızla/erkekle görüşse karşı taraf hemen "beni aldatıyosun" triplerine girmeye meyillidir. sürekli kontrol altında olduğunu hissetmek insanı paranoyak da yapar bir süre sonra. velhasıl sevgilisi olan adam asosyalleşir farkına bile varmadan.
oysa sevgilisiz adamındır bütün ortamlar. tıpkı "evi olanın bir evi kiracının milyarlarca evi" var benzetmesinde olduğu gibi.
tabii tüm bu söylediklerim kendimi sevgilisizliğe alıştırmak için uydurduğum yalanlardan ibaret de olabilir, olsun varsın...
özgür olmaktır. arada hayatın alt üst olma nedenidir. yine de en güzelidir.
son on aydır kimseye sarkmadım, sevgili istemedim, hala da istemiyorum... kimseye hesap vermiyorum, neredeydin diye soranım yok, sürekli mesaj atmak ya da aramak zorunda olduğum biri yok... kısaca özgürüm.
bir yandan da hayatımda düzen yok, duygusal olarak çökmüş durumdayım; duygular çöktüğü için kimseyi de sevemiyorum; etrafımda arkadaşlarım sevgilileriyle gezerken, onla uyurken, onu öperken; ben yalnız başıma yatıp, yalnız gezip, yalnız takılıyorum...
olumlu ve olumsuz olarak durum budur. olumsuz yanları ara ara can sıkar. yine de sevgili istememek, sevgilisiz olamak güzeldir. istediğin kişiyle çık gez, dır dır yok öyle bakın olaya.
ha, benim sevgilisiz olma durumum başka. gelecek kişi son olsun istiyorum, başka bir nedeni yok.
kimi zaman bilinçli bir tercihtir. evet bir sevgili insanın hayatını onarabilir, günleri daha kısa ve çekilir kılar, hayatı ikizleştirir. güzeldir, iyidir. buna ulaşmak herkes için de kolaydır aslında, yalnızlığın daniskası falan da değildir. eğer kafanızda aştığınız fakat yorulduğunuz bir aşkı temaşa ediyorsanız, dışarıdan birkaç seyirci size gelip "beraber izleyelim" dediğinde, "hayır, sana kıyamam" diyebiliyorsanız ala, siz olmuşsunuzdur. sırf eski acılarını unutmak, sırf biraz daha yumuşak yaşamak, sırf düzene girmek için size beslediklerini ortaya koyabilme cesareti gösterebilen insanları kandırmamak gerekir. mantık ilişkisini de kabul ettirmek gerekir, kimi zaman kuduran bu sevgilisizlik duygusuna.
sevgiliniz varkende sevgilisizlik yaşayabilirsiniz. sürekli bir beklenti içerisindesinizdir bunlar karşılanmadıkçada hayalkırıklılıkları sarar çevrenizi sevgilinizin olması bir süre sonra mutsuz eder sizi. ve bir nefes almak istersiniz beklenti olmazsa acıda olmicaktır bilirsiniz bunu. tercihinizi yapar bu seferde sevgilisiliğin verdiği garip bir hüzün kaplar benliğinizi.
mutlu sayılamayacak olsa da; huzurlu yaşamaktır.
sevgili, muazzam güzellikte olan sofradaki kuş sütü misali. her şey tamamdır ama yine de bir şey eksiktir işte hayatınızda, ama ölünmez yani...
çok şükür sağlığa, eşe, dosta, aileye, arkadaşlara...
sabah uyandıran çalar saat olur. uyanınca merak edilen ilk şey evde ekmeğin olup olmadığı, ya da temiz bir elbisenin olup olmadığı olur.
telefona sadece çalınca cevap verilir. onun haricinde gün boyu cepte durur o telefon.
otobüs durağına giderken ilk otobüsün geçip geçmediği merak edilir.
ama sevgili olmuş olsaydı "acaba durağa gelmiş midir?" olurdu akla ilk gelen.
otobüste mp3 player da çalan şarkı mırıldanır kulağa ve izlenen şehrin ışıkları, dışarıdaki hayat olur.
yoldan geçen insanlar... yeşil ışıkta geçmek için acele eden taksiler...
"dersten sonra görüşürüz, ders bitince kütüphaneye gidelim" diyen birisi olmaz ve ders çıkışı iki saat biri beklenmez. çünkü tuvalette saçını düzeltecek biri yoktur...
sevgilisizlik sessizliktir çoğu zaman. eve değişiklik olsun diye yayan gidilir. yayan da gidilse, otobüsle de gidilse fark eden birşey olmaz. eve ulaşınca ilk yapılan şey belki yatağa uzanmak olur. ama asla sevgiliyi aramak için telefon ele alınmaz.
dünden kalan makarna ısıtılıp yenir yada ısıtılmadan yenir. o an kimse gelmez akla acaba yemek yedimi diye...
sevgilisizlik su olmadığı zaman dolaptaki kolayı içmek gibidir. ne zaman sevgiliye ihtiyaç duyulan bir an olsa müzik dinlenir, film izlenir.
suyun yerini tutmayacağını bile bile kola içmek gibi...
gece olunca belli eder yine kendini sevgilisizlik. uyusana, yatsana diyen hiç kimse olmaz. ve küsmeyle tehdit etmez.
yatağa yatınca saatlerce bakılan şey sevgilinin yüzü değil de tavan olur. hayaller kurulur saatlerce ve gözden süzülür yastığa doğru yaş. silen kimse olmaz. hiç umulmadık bir anda dalınır uykuya. sevgili olmuş olsa izlenmeye devam edilir. ancak o uyanınca "hadi sen de uyu" derse uyunur.
sabah olur kuruyan yaşı silmek için yüz yıkanır. yaşın izleri gider ama nedeni hiç bir yere gitmez. hep ordadır.
benim için, çok şükür yıllar sonra biten kavramdır.
geçmişte çeşitli mazeretlerle beni reddedenlere "haşıııırt" bu da onlara kapak olsundur,
(edit: beni reddedenlerin de çok da umurlarında yaaa, olsun ben yine de yazmak istedim)
ilk defa hoşlandığım bir hatun beni beğenmiş ve mazeretsiz kabul etmiştir.
darısı karşı cinsten hoşlandığı kişi ile bir türlü birliktelik yaşayamayanlaradır.
bir süre dayanabilir ama bu dayanma süresi uzadıkça, insanı depresyona sürükleyen, paranoya haline sokan, kendinden nefret etme hastalığı yapan durumdur.bu insan sürekli kendinde bir eksik arar ama bulamaz. belkide eksik olan şey kaderidir onu bu hale terkeden kaderi.duygusal olmayan erkekler için sorun değildir bu durum nasıl olsa derler ki "ehehe olm 10 kıza teklif ettim 10. kabul etti" duygusal, gururlu insanlar ise bir kıza teklif etse ve "hayır" cevabı alsa iyice içine kapanırlar.insanı içten içe yer bir sorun bir yerden sonra bu yeme işini insana devreder, insan kendi kendini yemeye başlar. ne kadar acı bir durum ama... insanın kendi kendini yemesi...insan böylece cehennemi dünyada yaşar...
sevgili edinmek için ekstra çaba sarfetmek gereksiz olduğundan doğru kişiyi bulana kadar çekilebilirdir. daha büyük olan sorun doğru kişiyi bulup da hala sevgilisiz kalmayı becerebilmektir.
