sendrom mu değil mi bence değil durumu. sevgisizlik daha kötü. ya şimdi arabesk edebiyatı yapma da diyebilirsiniz ama.
sırf olması için olmasın zaten. duyguları piç edecekse olmasın. peki ya tecrübe durumu ne olacakta demeyin. her şey insanın kendinde biter. en çok kendinizi tanıyın. gerisi gelir.
Sevgisizlik değildir. Erken dönemde görmediğiniz sevgi, hep sevgiyi aramanıza ancak yaklaştığınızda ona yabancı hissetmenize sebep olur. Baba sevgisi çok önemli. Tıpkı anne sütü gibi.
Acı vermez de arada imrendiğim doğrudur. Ancak buna inatla, birlikte olacağım kişiden sonrasında pişmanlık duymak istemediğim için özellikle bekliyorum düzgün birisini. Umarım mezara girmeden güvenip sevebileceğim ve beni ben olduğum için seven birisini bulabilirim. Nalet hayat.
bir süre dayanabilir ama bu dayanma süresi uzadıkça, insanı depresyona sürükleyen, paranoya haline sokan, kendinden nefret etme hastalığı yapan durumdur.bu insan sürekli kendinde bir eksik arar ama bulamaz. belkide eksik olan şey kaderidir onu bu hale terkeden kaderi.duygusal olmayan erkekler için sorun değildir bu durum nasıl olsa derler ki "ehehe olm 10 kıza teklif ettim 10. kabul etti" duygusal, gururlu insanlar ise bir kıza teklif etse ve "hayır" cevabı alsa iyice içine kapanırlar.insanı içten içe yer bir sorun bir yerden sonra bu yeme işini insana devreder, insan kendi kendini yemeye başlar. ne kadar acı bir durum ama... insanın kendi kendini yemesi...insan böylece cehennemi dünyada yaşar...
