2 seneden fazladır sorunsuz geçirdiğim dönemdir.
Etrafımdaki insanlara ve sevgililerine baktıkça ne kadar doğru bir karar verdiğimi anlıyorum.
insanlar birbirini sevmeyi değil onların özgürlüklerini kısıtlamayı dünyayı zindan etmeyi sevgili olmak olarak görür olmuşlar.
Sevilmek özgür bir kuş gibi uçmak hissi vermeli kısıtlanmışlık değil.
ve insanlar karşısındakiyle adeta yarışıyor bu konuda.
izlediğiniz filmi, dinlediğiniz müziği, yaptığınız yürüyüşleri, baktığınız güneşi, soluduğunuz havayı sevgiliyle ve sevgiyle yaparsanız asıl yaşamanın ne olduğunu anlarsınız. Ben hiç yaşamadım.
Sevgi bir pasta olsa %100 un sadece bir dilimi sevgili olurdu. Sevgilisi olmayan doyum içinde olunca o dilime takılmıyor ama sevme yeteneğinden yoksun bir nevi seker hastası iseniz hic yiyemeyeceginiz o 1 dilime takilip kalabiliyorsunuz.
Etraftaki ilişkileri gördükçe ne kadar doğru bir karar verdiğimi anlıyorum. Kimsenin birbirine saygısı kalmamış herkes birileri üzerinde hakimiyet kurma peşinde. Kimse kimseyi olduğu gibi sevmiyor hep bi degiştirme çabası. En güzeli evcil hayvan, karşılıklı sevgi mi istiyon şefkat mi arıyon sadakat mi bekliyon aha işte tek pakette toplanmış hali kedi de köpekte var. Kafalar rahat.
Ben teklif edecek kız bulamıyorum ve neredeyse hiç sevgilim olmadı diyebiliriz.Kendimi insanlara sevdiremiyorum galiba özellikle kızlara sohbetimde sarmıyor galiba ya aslında sorun değil ama tek derdim;
Yaşlanınca neden ben bunları yaşamadım diye düşünmek.
