aşıksa dünyanın tüm renklerini fark ediyordur. kendinden başkasını sevebilmeyi öğrenmiştir. içindeki benlikten kurtulup bizliğe ulaşmıştır. aşık olan insanların yüzüne baktığınızda onlardaki ışıltıyı fark edersiniz. hayatı yaşanası olduğunu onlar algılarlar. sevgilisi olupta aşk yaşamayanlar zaten kendini kandırıyordur. aşk varsa sevgilisi olduğunda yaşamı iliklerine kadar hissediyordur. yoksa olmasada aynıdır.
yıllardır cevaplananmayan soru. sevgilisiz kişi yalnız olduğu için, her gün çevresinde öpüşen koklaşan insanları gördüğü için mutsuzdur. ancak sevgilisi olan kişi de cicim ayları geçtikten sonra her gün kapris ve küslüklerle uğraştığı için mutsuzdur.
Sevgilisi olmayan kişi yalnız olduğu için mutsuzdur. Sevgilisi olan kişi ise sevgilisi olduğu için bir sıkıntı içindedir , tabi bu bazı insanlar için geçerlidir.
ama sorunun cevabı iki grupta mutsuz.
her ikisinin de iyi ve kötü yanları olduğu muhakkaktır. Karşı cinsi küçüklüğünden beri hayatının baş köşesine koyan bireyler için, ikinci seçenek elbette daha mantıklıdır.
sevgili bir mutluluk kaynağı değil bir mutluluk desteği olarak görülmelidir. hayatın tüm değerlerini sevgili üzerinde kuran insan önce kendine olan saygısını yitirir. elbette bir insanın hayatında karşı cinsten birinin olması hoşnut vericidir ancak bu kişi mutluluğun ana sebebi olmamalıdır.
bence sevgilisi olmayan kişi her daim mutludur, dert yok tasa yok kıskançlık yok. sevgiliyle mutlu olmak için başlarsınız ama genelde hep mutsuz olursun.
