kaybettirdiği hiç bir şey yoktur. sevgilim dediğinizle kaybettikleriniz olur yani mutsuz olabilirsiniz de, kaliteli bir yalnızlıkla kazanacağınız daha değerli kazançlar olabilir. kimse, benim sevdiğim biri olmasın demez zaten. o yüzden önce sevmeyi öğrenmek lazım. ondan sonrası kendiliğinden gelir zaten.
yoktur net yani bi bok kaybettirmiyor. eskiye olan özlemin azaldıkça yeniye olan ümidin artıyor hatta.bi yerden sonra keşkelerin yerini iyikiler alıveriyor.
burada menfi yahut müsbet kanaatler iletmek ne kadar doğru bilemiyorum; fakat insanları tedirgin, mutsuz eden ihsasın yaşanmamışlıklar sonucu olduğu da hakikattir.
kim bilir; belki bir sevgiliniz olsaydı sürekli gergin ve mutsuz bir atmosfer sizleri bunaltacak ve yaşanmışlıklara ikrah ederek bakacaktınız.
bunun hilafına görüş belirtmek de mümkündür. hülasa insanın, zamanın geri gelmeyişine ve gençlik yıllarında sevgilisinin olmamasına duyduğu esef bu başlıkta dikkat çekiyor.
Bigün arkadaşlarla yürüyoruz 3 kişi. Birini sevgilisi aradı o 5-10 adım geri geçti ordan devam etti. 2 dakika sonra öbürünü de sevgilisi aradı o da 10 adım geri gitti. Sik gibi kalmıştım. Evet.
Kazandırdıkları desek daha doğru olur. Tamam bizi öpen , bize sarılan biri eksiliyor. Gözlerinin içine sevgiyle baktığımız insan gidiyor. Ama bir de şöyle bakin. Zamanınızı kendinize ayiriyorsunuz, özgür hissediyorsunuz, yalnızlık da güzelmiş be diyorsunuz, sürekli mesaj atma zorunluluğunuz kalmıyor.
