Sevgılili ancak mutsuz huzursuz hayata tercih ettiğim hayattır. Bazı ınsanlar gercekten gıdıslerıyle ve bıtıslerıyle huzur verebılıyorlar, en azında tutulmayan sozlerı ve ıhanetlerı hazmetmek zorunda kalmıyorsunuz.
Bir tık daha özgür hayattır, bir tık daha kafa rahat.
avunmak falan değil uzun ilişki ve saçma bir kısa ilişkiden sonra birebir yaşayıp keşfettiğim gerçek.
olmayan hayattır. illa herkesin bir sevgilisi vardır. sevgiliden kasıt illa karşı cins olmamalı. belki bir dost, belki bir kardeş bile sevgili olabilir.
kendini mutlu etmeyi bilmeyen ve kendini mutlu edemezken başka insanları mutlu edemeyeceğinin farkında olan insanların seçtiği hayat türüdür. bu hayatı seçenler ikiye ayrılır, bazıları arayış içindedir bazıları aramaz. yaptığım tanım arayış içinde olmayanlar için geçerlidir. arayış içinde olanlar kendini belli eder zaten.
sevgilisiz hayat diye bişey olmaz. zira doğa da canlılar üremek için yaşarlar. bazıları üredikten sonra ölürler bile. ** insanda üremelidir, sevişmelidir. sevip aşık olmalıdır. doğaya uyum sağlamalıdır. doğaya uyum sağlayamayan canlılar hayatlarını devam ettiremezler.
Diğer türlüsünü hiç yaşamadığı için bu konuda nasıl hissedilir bilmez. Ancak sevgilisi olmadığı için "sevgilim yok" diyebilir. Bunu söylerken de gayet rahat olabilir. Ancak belli bir yerden sonra, yani çevresindeki herkes çift çift takılmaya başlayınca kafada bazı şimşekler çakar. "Neden sevgilim yok?" Diye dövünmeye başlar.
Bu dövünmeler bir işe yaramaz ve bugüne kadar sevgilisiz yaşayan bir insan sevgilisi olduğu zaman ne yapacağını bilmediği için ilişkiyi de peynir ekmek gibi yer.
Sevgilisiz yaşayan bir insanın evliliği, genelde ailesinin uygun gördüğü bir kişi ile olur. Bu durumda, sevgilisiz yaşam bir anda evli hayata dönüşür. Eşler bu durumu kaldıramaz ve "evli ama sevgisiz hayat"a devam ederler.
eski sevgiliimle aramızın çok bozuk olduğu zamanlarda, hatta belki de ayrılma çanlarının çoktan çalıp geçtiği zamanlarda kabul ediyorum ki düşünüp nasıl olacağını merak ettiğim hayat olmuştur. sanki rahatlayacağımı ve özgürlüğüme kavuşacağımı hissederdim hep. sonunda yalnızım ve özgürlüğüme de kavuştum, bir yıldır falan da bu böyle gidiyor.
ancak şimdi de eski hayatımı arar oldum. eski derken, eski sevgilimle olanı değil, bir sevgilim olduğu zamanları kastediyorum. ee ne demişler, insan sahip olamadığı şeyleri istermiş. bu durum bir yere kadar kısır döngü olarak devam eder. bir yaştan sonra da sabit kalır.
Yaklaşık 15 senedir, her gün hayatımda, çok uzun aralar vermeden bir kişi oldu. Şimdi 3 aydır kimse yok, değişik ama önemli bir dönem. insan kendini buluyor ve de tanıyor. Kısacası, öğrenme süreci denilebilir. Çokta uzamasa fena olmaz ya orası ayrı.
