Alışınca çok normal gelir. * sevgilisinden yeni ayrılmış arkadaşlara müjde!
Bi süre sonra sevgilisi olan insanların hayatlarına bakıp "acaba bunlar her gün ne konuşuyolardır. Acaba birbirlerinin yanında ossuruyolar mıdır.. Acaba para kavgası yapıyolar mıdır" gibi sorular gelir aklınıza ki işin ciddiyetinden öyle uzaklaşmışsınızdır.
Hatta öylesine uzaklaşırsınız ki o duygulara,
bi süre sonra hiçbi anlam ifade etmediğini görürsünüz. Biri tarafından sevilmeye ihtiyacınız olmadığını görürsünüz. Zaten ayaklarınızın üzerinde durabiliyor ve arkadaşlarınızla, ailenizle mutlu olabiliyorsanız "sevgili" sıfatlı (zaten olmayan birinin) yokluğundan yakınmaz hale gelirsiniz.
Hem din ve mitolojinin (adem ve havva, yakup ve lea, zeus ve hera, afrodit ve ares, uma ve shiva, umay ana ve ülgen), hem dizilerin, hem filmlerin (mr brown and mrs brown en iyisiydi), hem reklamların, hem törelerin dayatmasıdır hayatı eşle paylaşmak, eş sahibi olmak.
Fakat yalnızlığın karanlığında sürüne sürüne gün yüzüne çıkar ve kendi kimliğinizi keşfedersiniz, tek başınıza da varolabildiğinizi ve bunun tuhaf bi durum olmadığını anlarsınız.
Bugüne kadar gördüğünüz çift olmuş hiçbi karakterle aynı kaderi paylaşmak için ekstra çabaya girmezsiniz.
Zaten inanç gereği kişinin kaderinde kiminle evleneceği bellidir, olacağı varsa olacaktır.
