kişiliği oturmamış insan davranışıdır. böylelerine yapacak ve söylenecek hiçbir şey yoktur. kendi hallerine bırakıp, menzillerinden uzaklaşmak en yerinde davranıştır.
(bkz: böylesiyle sevgili mi olunur)
sevgili1: sevgilim, artık sevgini sevgilide bulamıyorum. bu yüzden;
(yüzüğü uzatır ve)
benimle, her renge adım atacağımız, gök kuşağını dahi kendine hayran bırakan bir yola adım atar mısın?
(daha yüksek bir ses ile)
benimle evlenir misin?
öyle bir güldürmüştür ki sevgilisi artık gülmekten ağlamıştır, o derecedir. sonra ağlayana kadar gülen sevgilisine, "aşkım ne güldün yaa tamaam yeterr" edasında gülmüştür, yavşaktır veya değildir; herkesin yapamadığını/yapamayacağını yapmıştır. **
