ne duygusaldır aslında ne de edebiyatsever. aşıktır o.
kız arkadaşım için yazdığım bir kitabım var benim ve işin kötüsü o kızın bundan haberi yok.
--spoiler--
"...
Hani uyuyup uyanınca sabah oluyordu ? Neden bütün günaydınlar geceye çıkıyor ?
Biliyorum kalan yarım,
Ve ondandır ; Sen yoksun bütün tamlar bir yarım etmiyor.
Ay ışığı karanlık ve solgun bütün yıldızlar,
Karanlığın terki midir ki aydınlık ?
Peki, neden bütün yıldızlar yalnızlar ? ..."
--spoiler--
şiir genellikle sevgiliye yazılmaz o maşuktur aslında ama aşığını tanımaz şiirler platonikler tarafından yazılır ama sadece sevilenler tarafından okunmaz.
var boyle bir arkadasim. Tabi bekledigi karsiligi kizdan bir turlu alamiyor. Mevlananin dedigi gibi esekten seker esirgenmez ama o fitrat olarak otu sever.
sevgilisine şiir okuyan erkekten daha romantik olabilir. keza oturup kendi bir şeyler için uğraşmıştır, ortaya emek koymuştur. öteki türlü iticilik, şiirlerini sevmediğiniz bir şairin riskine girmeyerek kurtarılmıştır.
Aslında şiir yazmaya lise yıllarımda başlamıştım. Herhangi biri için değil sevdiğim için yazıyordum sadece. Sonra o girdi hayatıma ona yazdım. Ama değmezmiş yazdığım tek kelime bile. Şimdilerde küstüm şiir yazmaya 1yıldır tek bir mısra bile yazmadım. Kızıyorum kendi kendime yazmadığım için. Ama içimde tek kelime yazacak duygu kalmamış gibi, sadece okuyorum artık yazmak bana göre değilmiş...
sevgilisine şiir yazıyor diye romantik, aşık vesaire olarak basit şekillere sokuluyor çoğunlukla. şiir, ilişkiyle veya kendisiyle alakalı olmadığı sürece cümleleri anlamayan bir kadına yazılıyorsa zaten boşa gitmiştir. ileride okuyup okutup güleceği şiirler yazıldıysa da tatlı bir eylemdir bu. yazan üzülmesin, onu anlamayan birine yazmış olması kendi suçu olsa da.
o şiiri sevgilisinin kalbine ilmek ilmek dokumuştur. şiir sevgilinin kalbinde notalara dönüşmüştür. sevgili de o notaları size piyano dan kulaklarınıza tekrar geri fısıldamıştır.
