Aslında normal insandır ancak bizde bu trip atıldığında veya sinirlenildiğinde yapılıyor genelde tuhaf. Sanki sevgililik sürekli bebeğim, aşkım, bitanem demeyi zorunlu kılıyormuş gibi.
bazı durumlarda küfür gibi algılanır. Çok haraterli bir tartışmanın ortasında, "bak ayşe" dendiğinde, karşı taraf konuyu unutup, direk isim söyleme olayına yoğunlaşır. Hatta sonra "bak ali" falan diyebilir. ya da "bana ismimle hitap etme" bile diyebilir. Her ne kadar çelişkili bir durum olsada. Çünkü o zamana kadar, öyle alıştırmamışsınızdır.
her iki cümlede bir aşkım diyen tipe tercih edilebilecek insandır. ama aşkım, hede aşkım şeklinde devamlı telaffuz etmesiyle aşkım kelimesinden soğutmaz en azından. ilişkinin vıcık vıcık bi hal almasının önüne geçmekle kalmayıp diğer hitap şekillerini daha etkili olduğu zamnlarda kullanmaya fırsat bırakır.
sevgili olmanın gerektirdiği bir zorunlulukmuş gibi kullanılan ,genelde samimiyetten uzak ve gösteriş amacıyla söylenen aşkım ,bebeğim ,canım, ciğerim * gülüm gibi ifadelerin kullanılmasından çok daha tercih edilesi bir durum olmakla beraber içtenlikle söylenilmesi durumunda isimle hitap edilmesinin hiç bir sakıncası yoktur...
nadiren kullandığı canım ve hayatım kelimelerini kullanırken sevgilisinin cidden hayatı ve canı olduğunu hissederek ve ona hissettirerek söylemek isteyen o yüzden de üç kelimesinden biri aşkım , canım veya hayatım olmayan insandır.
sevgilinin aşkından ne kadar emin olunsa da,olmaması durumunda sevgiliye acyip koyan bi durumdur. Hatta sizin bundan hoşlandığınızı bildiği halde yapmıuor ise harbi vahim bi durumdur,mutlaka bi yanlış yapmışsınızdır...
herkesin kullandığı, dolayısıyla bir özelliği kalmayan ve buram buram yapmacıklık kokan sözcüklerdense kendisi için en anlamlı ve en özel olan kelimeyle hitap etmeyi seçen insandır.
