sokakta sevgilisinin bacaklarına bakılmamasını isteyen erkektir. buraya kadar iyi güzel hoş da, kendisi niye bakar ki sokaktaki mini etekli kızlara? (bkz: bu ne perhiz bu ne lahana turşusu)
kadın kişisi bu isteğe tamam sevgilim, giymeyeyim der. der de sevgilisinin gözlerinin fırıl fırıl döndüğünü görünce, ertesi gün minicik etek giymesin mi? yo giymesin. tabii.
Sevgilisine mini etek giydirmemek diye bir kavram yoktur, olamaz. Olsa olsa bu istegi kabul eden sevgili olabilir. Erkek böyle bir istekte bulunursa (ki bunu yapmalı mıdır, yapmaya hakkı var mıdır; o ayrı bir tartışma konusudur), bu isteği sevgilisinin kabul etmesi sonucu ortaya çıkan durumdur.
Bakınız, bir gün Çankaya'da eski sevgilimin iş yerine gittim, oradan da Buca'ya geçeceğim arkadaşlarımın yanına, ders çalışmaya. Mini etek değil ama mini bir şort giymişim. Şort dediysem yaz sanmayın, hava yağmurlu. Altımda turuncu külotlu çorap var. Neyse görüştük erkek arkadaşımla. Sonra beni durağa kadar geçirecek. Yolda bir kavgaya tutuştuk biz. Neymiş efendim buralarda böyle kıyafet giyilir miymiş, bilmiyor muymuşum Çankaya'ya uğrayacağımı. Sanki Karşıyaka'da olsak laf etmeyecek o anda. Yok efendim, gıcık oldu bir kere. Dikkat çekiyoruz ya. (izmir'i bilmeyenlere not: Çankaya, Konak ile Alsancak arasında, iş yerleriyle dolu bir semttir.) Sonra ben gittim Buca'ya. Ayrıldı benden o gün. Zaten ota boka ayrılırdı. Sonra ne mi oldu? Her seferinde olduğu gibi barıştık elbette. Ve ben istediğimi giymeye devam ettim.
Bir de şöyle bir şey var ki arkadaşlar; göz, yadırgadığına bakar. (O yüzden bize daha küçüklükten engelli, çok şişman vs kişilere bakmanın ayıp olduğu öğretilir.) Normalde memleketlerinde kolsuz üst bile giymeyen leydiler, tatillik mekanlara gittiklerinde kısacık şort, askılı üst ve hatta bikini ile gezinmekten çekinmezler. Neden? Memleketlerinde karşılaşacakları ayı bakışları olmayacaktır çünkü orada. O yüzdendir ki efendim, açılıp saçılıp göz alışkanlığı kazandırılmasından yanayım ben her yerde.
sevgilisi mini etek giymeye uygun olmayan bir mekanda olan erkektir. lakin tatile gidildiğinde, özel bir davete gidildiğinde hiç bir erkek mini eteğe karşı çıkmaz. sadece bazı kadınlar nerede ne giyeceklerini kestiremeyebiliyorlar. bu yada benzer durumlarda duruma el koyan erkektir.
benimdir. tatil yerleri hariç günlük hayatta kesinlikle karşı olduğum durumdur. tamam elbise giyersin dizinde giyersin ama o götü açmak nedir arkadaş? buna kıroluk bu ya diyecek herkese şunu söylemeliyim ki kim giyerse giysin illaki bakıyoruz.
iş zikirde değil fikirde bitiyor. eğer sevgilinin mini etek giymesini istemiyorsan, en baştan giymeyecek birini seçmelisin. ömrünü vereceğin kişiye karşı tek kriterin aşk olmayacak. aklını mantığını devreye sokamıyorsan, şuursuz yaşamaya devam.
Bu cümleyi yazarken elim ayağım titredi, acıdı her yerim. Yıllarca kıyafetime karışmazsın sen böööö diye diye kaçırdığım onca kişi ne de çok, ne de çok ve ne de çok haklıymış.
Çileli annem aradı bir gün, dedi kızım sana misafirler geliyor, kız kardeşinin arkadaşı kalacak seninle, güzel ağırla onları.
Olur tabii dedim, gelsinler, başımın üstlerinde yerleri var. nereden bilebilirdim ki 14 günden fazla kalacaklarını. bilemezdim çünkü çakal annem bu bilgiyi vermemişti, ben de salaktım sormamıştım.
Derken geldiler bir gün. 17 kilo bir kız, kemikleri sayılıyor. feci rahatsız etti beni zayıflığı, sürekli yemek yediresim, üzerine ekmek atasım geliyor, şirin de bir şey, sevdim de minik minik.
derken bir gün balkonda emekli amca gibi oturuyorum, otoriter emekli amca oturuşu gerçekleştiriyorum, bir bıyıklarım eksik.
- ablaa baksana, nasıl ama dedi, çevirdim başımı. kanım dondu. emekli minibüs şoförü bakışı attım, yavrum o etek ne diyemedim, diyemiyorum. eteği kıçının hemen altında, çarpık çarpık bacaklarını sevimli gözükmek için iyice çarptırmış, cin çarpmış gibi bakıyor bana. dilini ağzının içinde yuvarlayan caner gibi oldum. aklıma bir ton şey geliyor. o etekle sokağa çıksa bakarlar, hem kıza hem doymayıp damacanaya aynı anda tecavüz ederler, etraf sapık kaynıyor, kızcağız bana emanet, ben allah'a emanet yaşıyorum.
- olmamış canım o giyemezsin onu
- abla güzel ama
- güzel ama buralarda giyemezsin onu
- neden ki
- giyemezsin dedim, babanın evine gidince giyersin
babanın evine gidince giyersin mi? ben mi demiştim bunu. resmen karakterim değişmişti kıskançlıktan, koruma içgüdüsünden. gözümün önünden
- seni ilgilendirmez benim kıyafetlerim. ben ne giyeceğime kendim karar veririm dediğim o anlar geldi. hööö dediğim, höt dediğim, anne sen karışmazsın dediğim. hepsi.
insan böyle anlarda anlıyor sevgiliyi. giydirmez, ben hak veririm bu saatten sonra, hak vererek giyerim giyeceksem eteğimi. haklı çünkü.
Ben bi bayan olarak hayretler içinde kalıyorum, erkekler hanımlarını alıp mesela "ben bilmem eşim bilire" katılıyorlar. Bahsettiğim kadınlar mini etekli, sırt dekoltesi vs. Diyerlerine sözüm yok.
Türkiye gibi bir yerde haklıdır. Şöyle de bir gerçek vardır ki; kadın nerede ne yapması gerektiğini bilecek! Öyle ki, böyle bir şeyi sevgilisi söylemeden kendini bilen kadın, gerekeni yapar.
kendi hemcinslerinin ne kadar cibiliyetsiz olduğunu bilen erkektir. hanım kızlarımız tarafından "oyy beni çok darlıyor bunaldım etek bile giyemiyoruuaam" tarzında şikayetlere kurban gitmektedir. fakat aynı hanım kızlarımız "off çok darlandım niye bakıyolar bunlar bana! hep laf atıyolar hepsi abazaaaa" diye de şikayet etmektedir.
ama tabi bu erkek mini eteği yazın tatil yerinde de giydirmiyorsa o erkekten acilen kaçılmalıdır. o kıskanç değil bildiğin paranoyaktır, abazadır.
davasında haklı olan erkektir. ben sorunu giydirmeyende değil giydirende ararım. he tabi giymiyeceksin dediği halde söz geçiremeyenler, daha doğrusu kalp kirmamak için ses çıkarmayan tiplerde var onlara da hak veriyorum. karşılarında ' beni bunaltma, özgürlüğüme dokunma ' diyen hanım kızımız varsa durum farklılaşıyor.
