sevgilisini önemsemeyen, arkadaş arasında "bak bak manitam beni arıyor." diyebilen bünyedir.
sevgiliye saygısızlık gibi gelmiştir hep bana.
"manita" kelimesi sevgili kadar özel, kutsal değildir ayrıca kulağa hoş gelmemektedir..
düşünsenize sevgili uğruna ölmek varken; manita uğruna ölmek.. ne kadar basit oluyor değil mi?
bitirim ağzıyla konuşan efsane istanbul gençliğinin çakmalarıdır. kasımpaşa'nın, beyoğlu'un miraslarıdır. cancişim, aşkom gibi zamane hitapları dururken ne gereği var halbüse. utanmasa insana da bünye der, o kadar garip yani.
sevgilisine ulu manitu diyen bunyenin uzaktan amca ogludur. bir amca oglu ne kadar uzak olabilirse o kadar uzaktan yani...belki amcasi uveydir, ya da amcasi hic yoktur bu salagi kekliyolardir..bilemem artik orasi benim problemim degil.
