Bir türeviyle tanışma mutluluğuna erişmiş insanım. Vardı bir dönem takıntılı kişilik bozukluğu rahatsızlığından muzdarip bir sevgilim. Sevgisi de nefreti de aşırıydı, duygularını uçlarda yaşıyordu. Bana sürekli abartılı sözler söyleyerek asla ayrılmayalım derdi. Gün oldu ayrılmamız gerekti ama çok uğraştım bu süreç onun intiharıyla sonuçlanmadan bitsin diye. Siz siz olun birkaç görüşmede aşırı uçlarda yaşadığına kanaat getirdiğiniz kişiyle ilişkinizi sürdürmeyin. Sonunda ya sizi keser ya kendini.
Karşısındaki bir tık üstünü bulsa çeker gider bu hanım kızımızın haberi yok.
Yazık.
Ve edit: bırakın beş kuruş etmeyecek adamlara kendinizi heba etmeyi. Ben bıraktım şahane oluyor. Rahatım evvela.varken bile Hiç olmayan birine insiyatif lüzumsuzdur.
