atkı uçlarını da sevilen ile kendi baş harflerini oluşturacak şekilde yapmış hatundur. düşünceli ve romantiktir; emeğe önem verir, parası neyse verip almayı herkes bilir hocu. *
atkıdan ziyade kukuleta örenleri de vardır. evet evet. kukuleta örenleri vardır. zira sevgilimin ördüğü kukuleta sayesinde soğuk günlerde hem nöronlarımı hemde kulaklarımı soğuktan koruyorum.
eski sevgilim bana da örmüştü. hatundan ben ayrılmıştım ama hala içim burkularak takarım...ne de olsa sevgi ve emekle örülmüştür ve "selvi boylum al yazmalım" kuşağından olan herkes bilir ki "sevgi emektir"...
çok zordur örmesi. sabır ister, sevgi ister, emek ister. sevgi nedir ki? sevgi sevgilisini soğuk kış günlerinde üşütüp hasta olmaması için örülen yün atkıdır.
bu atkı, örülen kişi sevgili olmasa bile çok güzeldir lan. hele benim gibi, hatıralara, anılara, geçirilmiş güzel anlardan kalan şeylere alerjili, dünsüz düşünmeye çalışan bir adam için.
bunu ören kadından bahsetmeye gerek bile duymuyorum. o atkıda kullanılan onlarca metre ipin her bir milimetresine, söylediği tatlı sözlerden sonra ısırmak istediğimiz parmakları dokunuyor, dokuna dokuna bir atkı dokunuyor. ve o atkı, aslında hiçbir giysi/aksesuarın yapamadığı kadar güzel bir işlev görüyor, boynunuza sarılıyor, hem metaforik hem de reel olarak bunu takanı soğuktan koruyor.
şimdi, daha yazarken farkediyorum, atkı gerçekten farklı bir şeymiş.onu motosiklete binerken, çantaya sokmak zorunda kalabileceğimi düşündüğüm günlerden, montumdan ve atkımdan ayrı gayrı olabileceğim birçok ortamdan uzak tuttum. onu gerçekten iyi korudum ve sanırım, beğenmememe rağmen teşekkür ettiğim onlarca hediye arasında, o, en beğendiğim ama teşekkür etmek için utanarak gülümseyebileceğim bir güzel yüz, sarılacak bir sıcaklık bulamadığım tek şey oldu.
atkı farklı demiştim, o atkı çok daha bir farklıymış. ***
