karaktersizdir, diyeyim maksat tanım olsun, kategorize etmek olsun. ama aşkın doğasıyla ilgili bir yanı da var konunun. aşk mutluluk safhasında hemen herkes için klişeye ve taklide müsaittir. herkesin kendini utandıracak hal ve hareketleri de vardır mutluyken. ama ayrılık safhasına gelindiğinde yaratıcılık ortaya çıkar. mesele kişiselleşir, içselleşir. "aşkııım" olur "fikrimin ince gülü" mesela, "gönlümün şen bülbülü... "
asıl konunun hitap değilde hisler olduğu unutulmamalı diye düşündüren konu başlığı. farklı olucam diye de buzdolabındaki meyvelerin isimleriyle hitap etmekten iyidir. sadece adını söylesen o da yeter.
Fazla takılmaması gereken durum.zaten herbirinin kullandıkları özel bir adı mevcuttur.onunla da seslenilirse bakarlar,cevap dahi verirler.böylece yaratıcılık potansiyeli boş işler için kulanılmamış olur.
