Hayatı boyunca özgün olamamış, arkadaşlarının babalarına "peder bey" diye seslenmelerinden etkilenip babasına bu şekilde hitap eden yada 5 senelik ilkokul döneminde "öğretmenim" diye göt yırtıp da ortaokula geçer geçmez ben büyüdüm artık havalarına girmekte gecikmeyip öğretmenine "hocam" demeye başlayan, bizleri de bu nahoş olaylara seyirci bırakan, sürünün orta yerlerinde kaybolmuş, nereye koştuğunu bile bilmeyen koyun...
Tabi ki çiftlerin birbirlerine "nabıon la yarraaam" diye seslenmeleri de hiç hoş değildir ama sevgiliye özel bir kelime bulunmasından yanayım. onu anlatan, ayrıldığınızda ağzına dahi alamayacağın kadar duygusallaşmana sebep olacak bişeyler olmalı ama öyle "cadım, tavşanım, pıtırım" tarzında bir şeylerde olmamalı, aslına bakarsanız bende bilmiyorum lan ne söyleyeceğimi. En iyisi kendi adıyla hitap etmek. evet evet kendi adını söylemek kadar güzel bir şey yoktur, ona kendi adıyla hitap edin. "Aşkım, tavşanım, ayucugum" tarzında ki şeylerdense ona özel ismiyle, tek olan adıyla hitap edin.
Ayrıca iyice bokunu çıkarıp "aşkım" lafını upgrade edip "aşkooom, aşkısıı, aşkıığğğm" diye konuşanlar yok mu harakiri için bundan daha iyi bir sebep olamaz, bir gün bu insanlarla böyle survivor adası gibi bir yere düşersem ötenazi hakkımı kullanmak istiyorum.
Her cümlenin başına sonuna getiren tipler zaten faciadır. Her cümlenin sonuna amına koyim lafını getirenlere rakiplerdir, bir süre sonra kafa göz dalma isteği oluşur insanda. Ayrıca cümle başları ve sonları "amına koyim"a aittir onun kalacaktır. "Aşkımı" noktalama işareti yerine kullanmak da pek hoş değildir.
Zira hiçbir zaman amına koyimde ki ahengi ve işlevselliği yakalayamazsın.
Mesela bir örnek verelim, noktalama işaretleri yerine kullanalım.
Nokta yerine (aşkım): ronaldinho'nun attığı gole bak aşkım. Tam doksana çakmış adam.
Nokta yerine (amina koyim): ronaldinho'nun attığı gole bak amına koyim. Tam doksana çakmış orsspuu çocuğu.
Karar sizin, sizce hangisi daha şık durdu?
Neyse konuyu dağıtmayalım efendiler, Sürekli kullanılmasından kaynaklanan bir duygu irtifası içerisinde ki kelimedir bu "aşkım" kelimesi. Özellikle ulu orta yerde, durakta, parkta, herhangi bir kuyrukta söylendiği zaman "sahiplenme mücadelesi" verildiği gün gibi aşikardır. "Bakın ey ahali bu yanımda ki benim sevgilim, aşkım dememde ki mantık budur, eşek değilseniz anlarsınız" mesajı verilir bu samimiyetsiz kelimeyle.
aslında burdan bu lafın mına koyanların kimliklerini deşifre etmek isterdim ama sadece şöyle bir ipucu vermek istiyorum. hani her boka "güruh" yazan gürüh var ya. hah işte onlar getirdi bu hale. valla bak.
günümüzde,özellikle otobüste birbirleriyle sürekli bir yiğişme içerisinde bulunan,bunu da görgüsüz olduklarını kabul etmeksizin gururla gerçekleştiren,devamlı bılç-bılç sesler çıkartan özenti çiftlerin(!) milletin içinde özellerini deşifre ederken kullanmaktan aldıkları keyfin "biz burdayız!" diye bağıran temsilcisi sözcüktür.
Fazla takılmaması gereken durum.zaten herbirinin kullandıkları özel bir adı mevcuttur.onunla da seslenilirse bakarlar,cevap dahi verirler.böylece yaratıcılık potansiyeli boş işler için kulanılmamış olur.
asıl konunun hitap değilde hisler olduğu unutulmamalı diye düşündüren konu başlığı. farklı olucam diye de buzdolabındaki meyvelerin isimleriyle hitap etmekten iyidir. sadece adını söylesen o da yeter.
karaktersizdir, diyeyim maksat tanım olsun, kategorize etmek olsun. ama aşkın doğasıyla ilgili bir yanı da var konunun. aşk mutluluk safhasında hemen herkes için klişeye ve taklide müsaittir. herkesin kendini utandıracak hal ve hareketleri de vardır mutluyken. ama ayrılık safhasına gelindiğinde yaratıcılık ortaya çıkar. mesele kişiselleşir, içselleşir. "aşkııım" olur "fikrimin ince gülü" mesela, "gönlümün şen bülbülü... "
