bu tipteki yazarlarda cokuntu olusur. dunya anlamsizlasir. paranin bos hayatin manasiz oldugu gibi kanilar olusur.
yuru gardas takilalim diyene hastayim canim istemiyor isim var yorgunum gibi kibarca redetmeler sik gorulur.
halini azicik ucundan anlayanlar bos ver sana kiz mi yok diye teselli verirken sen ne dusunecem be onu dersin. ama hala onu dusunmektesindir.
kafan baska bir seyle mesgulken insan nasil sosyalesebilir ki dusuncesinde olan yazar, yanlizlasarak ve davaminda asosyaleserek gidene son kez saygisini sunmus olur. hele kicina tekmeyi yiyen taraf ise hem saygisini hem sevgisini sunar.
ona gore yanlizlik gidenin kalbine acilan bir kapidir. baska guzellikler baskalari ve dostlari ancak bu kapinin onunde bekleyen kuru kalabaliktir. isin ucu azicik huzur verine kadar gider.
bu haleti ruhuye bir kac ay devam eder. sonrasinda bekleyis ve yanlizlasma bir yerlerden gelen haydi kanka kendini toplasana kandiriverdi anlasana nakaratina yerini birakir.
hayaller silinmeye baslayinca o sosyal cocuk uyanir ve etrafina yeniden gulucukler sacmaya baslar.
