çok sevmiş, çok değer vermiş ve kendi hatalarından ötürü pişmanlıkları da olan erkektir.
bazen de severken ayrılan erkektir. severek ayrılmak dünyanın en zor olaylarından biridir. aslında hiç ayrılmamaktır. zira ayrılıklar da bazen aşka dahildir.
yanlış yapan erkektir çünkü hiçbir şeyi değiştiremeyecektir, kendini boş bir odaya kapatır iç dünyasına dalar ve olan acısını içinde yaşayıp kendini bitirir kızlar dertleşecek arkadaş bulurlar ama erkekler öyle değildir dert anlatmayı sevmezler zaten birbirlerini de dinlemezler çünkü bize göre duygular zayıftır bir zayıflık göstergesidir kim bu aptalca düşünceyi soktu ki aramıza erkekler yalnızdır çoğu zaman, neden en büyük şairler erkek, sokaklarda içip sızanlar, perişan olanlar neden hep erkekler işte bu yüzden çünkü erkek sever, en azından ar damarı çatlamamış olanlar, gerçekten severler çocuk gibi sonucunu düşünmeden, ağlarlarız ama göremezsiniz çünkü ya gecenin bir karanlığında olur bu ya da gece kadar sessiz ve yalnız odalarda, hergün düşünür ömründen harcar farkında olmadan, en acısı da şu ki ne kadar şiir de yazsa artık hiçbir şeyi değiştiremeyecektir, güçsüz olan sıkar kafasına terkeder bu dünyayı, güçlü olan ise dayanır her şeye rağmen pes etmeden tutunur hayata ve genelde izi de kalsa toplar ama aşk eskisi gibi değildir artık gözünde bir fobi olmuştur belki onca acıdan sonra ve eskisi gibi saf sevemez....
Yanlış yapan erkektir. Ama duygular yokmu duygular.. Adamı mahveden bu zaten.
Soğuk bir şubat ayıydı, akşamı mevlid kandiliydi günlerden cuma. Cumadan çıkmış eve gelmiştim, telefonda yıllarca süren ilişkinin hiç tahmin edilemeyecek türden mesajı çıkmıştı karşıma. "Anneme senden bahsettim (zaten istediği mesleğe sahip değildim diye hep koz ondaydı) annem razı değil, ayrılalım" demişti. Sonra deli gibi telefon trafiği..
Dedim şu sınav bi gelsin, biraz bekle (tabi dağılıyorsun o anlarda) falan, tamam dedi. Ama artıkın ok yaydan çıkmış. Bi de kendisi üniversite okuyor tahsilli, hatta Türkiyenin en iyi 5 üniversinden biri olan hacettepede. Sonra cumartesi oldu yani 1 gün sonra, uyku falan yok zaten, yine konuşmalar yine perişan ağlamalar, çaresizlik diz boyu kısaca. Diyorsun tabi sitem ediyorsun şartların ne olduğunu biliyordun, neden umut verdin diyor, ağlıyor duruyorsun. Yanılmışım diyor, en az üniversite mezunu olsun diyor,yani tahsilli istiyor, sen mahfoluyorsun. Öyle 1, 2 yılda değil. Gönlünü kaptırmışın çünkü hiç kolay değil. Sonra 2 ayda 1 üç ayda 1 naptın falan. Tabi sen iyi bileniyorsun, bi hırs oluşuyor. istediği mesleğe sahip olmak için işi falan bırakıyor ders çalışıyorsun. Tabi o ihtimal vermiyor bir şeylerin olacağına. Aradan 2 seneye yakın geçiyor, ara ara naptın diye soruyor. Ama sağlam soğukluk var. Söylenen laflar normal değildi, seven insanı paramparça yapacak türdendi. Ayrılmak için sağlam koz vardı, sesini de fazla çıkartamıyorsun haklı, ama perişan oluyorsun, kriterlerini söyleyince. Neyse sınav herşey bitiyor, istediği mesleğe sahipsin artık. Ve bu sefer kozlar senin eline geçiyor. Ulaşıyorsun ona, tabi o ihtimal vermiyor olacağına. Kendi görüyor gözleriyle (çok merak etmişimdir o yüz ifadesini) tabi araya soğukluk girmiş, ezmiş seni zamanında. Birkaç zaman sonra nişanlandığını söylemez mi, haydaa diyorsun, Allaha havale ettiğini söylüyor sonra alışmak zorundasın napcan ki. Ezile ezile iyi insan olma vasfını kazanıyorsun kâr olarak bu kalıyor işte. Ne zor zamanlarmış.*
O erkek benim efendim öylesine derin ve içten seviyorum, ayrılık demeyin bana istemsiz olarak göz yaşlarım niegara şelalesine dönüşüveriya.dudaklarıma süzülen göz yaşlarına ve tirreyen çeneme hakim olamıyorum ne çok sevmiştim sizi Allahsızlar. Şimdi sizi elime geçirsem sevmezmiyim.
güzel hayallerimiz vardı... bir sürü zaman ve para harcanmıştı... ağlayacak gibi oldum. ağlamadım ama... ağlasaydım da pişman olmazdım. çünkü kaçınılmazdı.
adı batasıcadır. buna ''sana kız mı yok'', ''takma kafana kanka'' gibi cümleler yerine ''lan karı gibi ağlama '' diyecek arkadaş eksikliği yüzünden sosyokültürel açıdan erkekler aşağılanma eşiğine girmektedirler. bu sebeple duygusal gerginliğin içevurumsal dürtüleri tetiklemesiyle gelen algılayış biçimi, metropol yaşamında özellikle yirmibirinci yüzyıl başlarında... sokarım yirmibirinci yüzyıl başlarına! ağlamayın amk!
çok sevmiştir.erkekler gülebildikleri kadar ağlayabilirler de.Sadece bunu biz kızlar gibi her yerde yapmazlar daha güçlü davranabilirler.Her yerde ağlamamaları duygusuz oldukları anlamına gelmiyor.
