bunun henüz ömrü hayatında hiç sevgilisi olmayan versiyonu; bir de, bir zamanlar sevgilisi varken uzun zamandır sevgilisi olmadan yaşayanı vardır.
ikinci duruma dahil olanın ruh hâli daha farklıdır: ya çok yıprandığı ilişkiden çıktığı için resmen "ohh" deyip rahatlayanı vardır, ya da hâlâ sevip, unutamamış ve bir sevgiye ihtiyaç duyanı..
ikincinin ikinci maddesine dahil olanın ruhaniyeti resmen bitiktir.
Aksine şuan kafam rahat. Eksikliğini yüreğimde hissediyorum orası ayrı ama psikolojim ve ruh halim eski sağlığına kavuşuyor gibi. Olması gerekeceği zaman hayatıma gireceğine inanıyorum zorlamayla ilişki olmaz.
Benim gibi enayiler için rahatlıktır. Çünkü bir şekilde işleri elime yüzüme bulaştırma ihtimalim yok. Bu söylediğimi anlayabilen insanlara cidden üzülüyorum, biz kaybetmeye mahkumuz.
şahsen ruh halim gayet iyi yalnızlık bana iyi geliyor kendimle baş başa hayatımda başka biri olsa biliyorum ki sonu iyi bitmeyecek er yada geç üzüntü. ek olarak yalnızlığı seven ve yalnızken huzuru bulan biriyim.
ilk önce kendine şu soruyu sor; ben neden bir sevgili istiyorum ? sonra şunu; nasıl birini istiyorum ? (tabi senin şuan muhteşem bir abaza olduğunu varsayarsak sanırım şuan nefes alsın yeter modundasındır ama kendine uygun birini bulmak çok önemli) en son da şu soruyu sor: ben bu ilişkiden ne bekliyorum ?
eğer ciddi bir ilişki yaşamak istiyorsan yukarıdaki soruları sorman gerekir. yok eğer benim hiç sevgilim olmadı herkesin var diyip bu mantıkla sevgili yaparsan o ilişki fazla yürümez, yürüsede beş para etmez zaten.
