sokakta elele* tutuşan gençleri görünce başını büken, yanındaki aynı cinsten -ki bu erkek oluyor- arkadaşına bakıp 'yetti be! bıktım usandım senden! hep aynı sapla gez gez gez yetti ulan!' diye bağırası gelen gençtir. kendisini burhan altıntop gibi hisseder.
sevgilisi olan gençlere özenen gençtir, ama sevgilisi olan genç de kendisine özenir aslında. yazın kışı, kışın yazı özlemek gibi bir durum bu.
bence çok güzel bir benzetme yaptım.
genelde kendini "gerçek aşkımı bekliyorum" diye savunan, yalnızlıktan dolayı aldığı eleştirileri savuşturmak için doğal formundaki yalan mekanizması istem dışı olarak kuvvetlenmiş kişidir. yaşam ortamına sızıldığı takdirde, aynada kendisine "salaksın oğlum sen! baya bildiğin salaksın.." derken yakalamak mümkündür.
sevgilisiz olmanın ne asosyallikle ne eksiklikle ne de abazalıkla alakası yoktur efendim. sevgilisi olmamak kimine göre huzur verirken kimine göre de eksikliktir.
