dünya üzerinde yaşanan tüm acı olaylara ve krizin bize teğet geçmemesine rağmen halen bir umutla gülmesine devam edebiliyorken, neden bir sevgilisi olmadığında gülemesin ki sorusunu uzun uzun düşünen insan olabilir aynı zamanda..
sürekli "bir sevgili"yle dolaşan insanların "yarım insan" olduğuna inanan insandır.
şöyle ki sevgilisi olan insanla program yapılırken mutlaka sevgilinin de ortama eklemleneceği düşünülerek +1 kontenjan ayrılması gerekir, zira yalnız gelmez asla. bu yüzüne söylenirse darılır; sanki "kolunu getirme abi" denmiş gibi gelir ona; her ne kadar ortam bir kız (veya durumuna göre erkek)için çok alakasız olsa da..
ona birşey söylenirse akşamında sevgilisinin; ve dahi onun "kankalarının" da haberdar olacağının bilinmesi gerekir, zira arkadaş, sevgilisiyle "tam" olduğu için diğer yarısına da öğrendiği şeyi mutlaka söylemelidir..
arkadaşınızın sevgilisinin yüzündeki salak "sen benim sevgilimin dostusun, ağzıma da sçsan ben sana böyle mal mal gülümserim" ifadesi ise tam çekilmezdir, tahammül sınırlarının bayağı bir genişletilmesi gerekir..
gülmek eylemini sadece sevgiliye sahip olduğunda yapabileceği kadar basit görmeyen insandır. hayatta gülmesini sağlayabilecek pek çok şey olduğunun da farkındadır.
