yaşadığım zevklerin en utandırıcısı. olayı özetlemek gerekirse, kız sevgilisiyle tanıştırdı, çocukla kavga etti, kolumdan tuttu bara götürdü.
neyse efendim, çocukla bir festivalde karşılaştık*, olayın üstünden 6 ay falan geçmiş, hala haberi yok...
neyse geldi sarıldı diyalog şu:
salih: oooo kardeşim nasılsın nerelerdesin?
ben: nolsun ya, bildiğin gibi. napıyosun nasıl gidiyor hala pelin'le misin?
salih: yok ya kavgadan sonra ayrıldık biz.
ben: allah allah çok da bir şey yoktu neyse olur öyle.
salih: gel bir bira alalım.
falan filan öyle de şerefsiz bir kişiliğe sahiptim. şimdi geçmişte yaptıklarıma bakıyorum da, duygularımı ifade eden karikatür şu: http://karikaturistan.fil...m/2011/11/yigit_ozgur.jpg utanma ve birazcık gurur karışımı diyelim.
iNSANA bir zafer kazanmışlık hissi veren zevtir. düşünün lan oğlan salya sümük ağlarken sen onun kızını duvardan duvara vura vura düdüklüyorsun ne zevkli lan.
egosunu doyuramamış zavallıların başvurduğu yöntemdir.ortada kendini ispat çabası vardır.lakin o kızın sevgilisi gerek tip gerek zeka gerek statü açısından kesinlikle kendilerinden aşağıdadır ki buna cesaret ederler.
