Doz moz yoktur. Sevgilinizi neden bu kadar kıskanırsınız ki. Sizden başka hiç kimse ile gülmesni istemiyor olmak nasıl bir bencilliktir. Başkasının yanında gülücüklerini sergiliyor olmasıyla kafayı bozacak kadar çok saplantılı olmayın.
eskiden yani en son sevdigim oldugunda (bilmem kac asir once) bu yuzden ayrilmistik yani cok asiri kiskaniyordum.
ha tabi sonra nasil oldum bilmiyorum, sevemedim o kadar kimseyi lakin sunu soyleyebilirim, sacini teli masaya duser de baska bir erkek dokunur, sampuaninin kokusunu alir..
ne bileyim, bir erkegin yanindan gecerken kokusu erkegin burnuna giderde erkek donup bakar falan..
twitter fenomeni bir sevgilim olduğundan dm kutusunda olan erkek popülasyonu meslek lisesinde yok. o yüzden kıskanma olayı bende rutin bir işleme dönüştü.
Ben kıskanmadığım halde arkadaşlarıma karşı bile baskıcı ve gaddar bir insanım. Kıskanınca nasıl cekilmez olduğumu siz düşünün. dozumu vermeme gerek kaldı mı?
Edit: kıskanmam deyip kıskananlara laf atanlar ya sevmiyordur ya da geniştir. Net.
hice cok yakin oluyor genelde. pek sahiplenme olayim yok, karsimdakini insan olarak gordugumden dolayi. herkesin ozgur iradesi var, herkes istedigini yapabilmeli. uyusmuyorsak bitiririm, kimseyi kiskanmam, kisitlamam. belki cok basit ve duz bir mantik. belki duygusuz dersiniz. ama oyle degil. sevdim mi gayet guzel, ask dolu severim. ama yanlislarini gordugumde de ( ufak seylerden bahsetmiyorum ) kolayca soguyabiliyorum. sen benim sevgilimsin bana aitsin sunu yapamazsin demedim, demem, diyemem. kimse kimsenin mali degildir. o yuzden istedigini yapabilir ben de kiskanmam.
Olmayan dozdur çünkü sınırı yok. Onun zamanlarını çalan herkesi kıskanıyorum. Kadın erkek fark etmez hani. Tüm zamanları benim olsa keşke. Aslına bakar isek; benimle aynı şarkıları dinleyen insanları bile kıskanırım bu tavrım çok doğal. Tedavi olmam gerek, evet.
içime içime kıskanıp kendimi yıpratma şeklinde alıyorum dozu. Karşındakini de boğmadan tatlıdır. Duyguları dizginlemek önemli ne kendine fazla ne karşıya. “Zooooğr”
