Babada bir sevgili ise babam kanser olduğu için başıma gelen olaydır. Sevdiğiniz birini allah son günlerin ne yaparsan yap diye sana veriyor.
Herşeyin sınırlı zamanın az olduğunu biliyorsun ama elindeki eşya değil bir insan.
Onu üzmemek için mutluymuş gibi yalan gülücükler saçıyorsun. O acı çekerken sen somurtamıyorsun. Ve o son nefesini verirken onun acısına ortak olamıyorsun.
Allah kimseye o hastalığı vermesin. Düşmanıma bile vermesin.
kanserden kansere değişir. artık kanser çok sık görülmeye başladı. önemli olan erken fark edip çözmeye çalışmak. ama eğer çözümü olmayacak evredeyse bu bir kabus falan olmalı.
Şurada bırakırdım trollüğü yapanlar var hani.
Bir o kadarı gerçekten bırakırdı.
Yok kanserden kendime de enjekte ettirirdim diyenler var.
Yemez kardeşim. Allah'a kalan ömrünün yarısını ona, ötekini sende bırakıp mutlu olmanızı dileyebilirsin sadece. Sanırım en azından ben samimi şekilde bunu dilerdim.
Ağlarsın belki. Beni ağlatacak belki tek şey bu olurdu sanırım. Belki ağlamaktan yüzün iğnelenmeye başlardı ve o hep uzaktan görüp duyduğun üzüntüden felç olan insanları daha iyi anlardın.
Ben Moral vermeye çalışmazdım, farklı davranmak ters teper bana göre daima.
Ama daha sıkı sarılırdım elbet. Eskiye nazaran hiç yalnız bırakmazdım. Kavga çıkardığım milyon tane şey önemsiz gelirdi. Göstermelik hafif kavgalar ederdim farklı davrandığımı hissetmesin diye.
Yapmak istediği ne varsa destek olurdum. Evlenemeyeceğini istemeden ima etsin yıldırım nikahı kıyardık belki, yemişim hazırlığını her şeyini.
Tedavi sürecini aksatmazdım. Öyle bir başının etini yerdim ki dilimden kurtulmak için aksatamaz hale gelirdi.
Allah ne bana ne sevdiğime, ne hayatımda olan olmayan birine, kimseye yaşatmasın.
Hani olur da başkasını mı sevdi? Bir iki bağırır çağırırız biter. Bıraktı gitti mi, gitsin. Onun hayatında, benim hayatımda yeni insanlar mı oldu, unuttuk unutulduk mu tamamen, unutalım. Ama bir yerlerde nefes alsın be abi, bir şeylerle uğraşsın, mutsuzluğu sadece mutluluğun ne olduğunu hatırlayacak kadar duysun. Ama sağlık ne benden, ne ondan, ne kimseden eksilmesin Allah'ım.
ilk öğrendiğimde kendimi tutamaz ağlardım, hıçkıra hıçkıra. Olamaz olamaz dedikçe aslında yalvarırdım Allah'a, ona şifa versin diye.
Herhalde kendimi toparlamadan karşısına çıkamazdım. Gerçi toparlandıktan sonra karşısına çıksam değişen pek bir şey olmazdı. boynuna sarılır, kokusunu içime çeke çeke tekrar ağlardım. Artık kendi derdini unutur beni teselli etmeye çalışırdı.
Hatta kesin gülerdi, morale ihtiyacı varken moral veren durumuna geçen kim olsa güler bence.
Sonrası belli zaten en etkili tedavi yöntemi olan; sevgi ve şevkat ile elinden tutar, onunla beraber yürürdüm o yolu.
Öncelikle bir Radyoterapi teknikeri olarak evlerden uzak olsun. Lakin onun için Can’ımı vermeye razıyım. Onunla bol vakit geçirir ve tıbbi olarak ne yapılması gerekiyorsa elimden geleni yaparım.
Onu mutlu etmek için elimden gelen herşeyi yapardım. Onunla birlikte olmaya devam ederdim. Her zamankinden daha çok severdim ve daha çok bağlanırdım ona. Onu ayakta tutmaya ve güçlü etmeye çalışırdım. Allah kimsenin başına vermesin ama insanları ve özellikle sevdiğiniz insanı böyle bir zorumda çekip gidecekseniz dönüp bir aynaya bakın ve kendinize şu soruyu sorun. "Ben insan mıyım ?".
