16 agustos 1999'u 17 ağustos 1999'a bağlayan gecedir. sevgilinizle adapazarı'nın eşsiz bir sokağında elele tutuşmuş dolaşıyorsunuzdur. sevgilinizi saat 00:00 da evine bırakmışsınızdır. siz de ailenizle kaldığınız eve, askeri lojmanlara doğru gidersiniz. eve 01:00 gibi gidersiniz acayip bir sıcak vardır. içini sıkar adamın. sevgilini ararsın. oda uyumuştur. açmıyordur telefonunu. neyse arkanı dönersin uyumaya çekilirsin. tam böyle dalmakla dalmamak arasında gidip gelirken bir ses gelir ve uyanırsın sonra devam eder. sonra annenin çığlığı ortalıkta dolaşır. gözlerin bulanır. kalkarsın annen herkes aşağı der. çıkarsın aşağı lojmanlarda herkes dışardadır. ama dışarıda adam gibi apartman kalmamıştır ayakta. sonra kardeşini teselli ederken bir anda sevgilin takılır aklına hiç düşünmezsin evin yıkılmış olabileceğini. sonra askerlerden biri babana durum değerlendirmesi verir. sen de dinlersin ve asker o acı sözleri söyler, "bütün evler yıkılmış komutanım". sen o haberi duyunca annenle babanla helalleşip aşağı sokağa gidersin. ve gördüğüne inanamazsın. sevgilinin evi çökmüştür. kafayı yiyecek gibi olursun ve askeri helikopter sesleri gelir. kurtarılması için bağırırsın ama askerler başka yere giderler. her yerden bağırışlar yükselir. sen de apartmana bağırırsın sevgilinin adını. ama cevap gelmez. kim onlara zeminde otur demiştir? sabaha kadar orada beklersin. sonra kurtarma ekipleri gelir yapacak bir şey yoktur. ekiplerle o apartmanda kazı yaparsın. yüzlerce kiloluk kolonları kendi başına kaldırmaya çalışırsın. sonra da cesetler bir bir çıkmaya başlar. ama kız arkadaşın yoktur. 2 günün sonunda artık bitirmişlerdir. cesetler üzücüdür ama senin sevgilin hakkında hiçbir kanıt bulunamamıştır. gitmemeleri için yalvarırsın ama gitmelilerdir. başka bir apartmanda bir ailenin sesi gelmektedir. sonra yine beklersin 5 günün sonunda bir kız cesedi çıkarırlar. sonra bir adam ve bir kadın daha bakarsın ki suratı paramparça olmuş bir kız. boynunda senin hediye ettiğin kolye var oradan tanırsın. gidip de sarılamazsın. sonra çadıra gidersin 3 gündür uyumuyorsundur. sonra hayat bu ya babanın taini çıkar ve ankara'ya gidersin. ankara'da yaşarsın. ya da yaşama takliti yaparsın. sonra 3 sene okula ve okumaya ara verir psikolojik tedavi alırsın ama aklından bu olay hiç çıkmaz.
ek not: bu olay markasız'ın çok yakın bir arkadaşının başından geçmiştir.
garip bir $ey.
önce aklınıza yine garip $eyler geliyor: o gidenin yerini hiçbir dolgunun alamaması.. bazen sadece yüzünü hatırlamak.. titreyen konu$masını, sesini bazen. onunla gidilen yerlere tekrardan gidilmesi ama yalnız. bir bira söyleyip $arkılara e$lik edememek. ölümün, kanayan değil ama kanatmayı da durduramayan bir$ey olduğunun gürpedek hatırlanması ânında ardı ardına içten edilen küfürler; deli bir külfet yoğunluğu, mütemadî ba$ağrıları ardından, sessizce solmak. bir çiçek olunmasa da solmak..
seni kötülüklere karşı koruyacak olan kalkan artık yoktur. kendini zavallı, biçare ve bir o kadar da kırılgan hissedersin. devamlı içersin ve yaşadığın her gün için de tanrıya lanet edersin...
bu olaydan sonra kimseye güvenemezsiniz çünkü inandığınız, güvendiğiniz varlık sizi bırakıp gitmiştir. kalmayı ya da gitmeyi seçmek onu elinde değildir ama geride kalan buna inanmak istemez. şarkılarınızı dinleyemezsiniz. dinlerken kalbinize hançer darbeleri alarak bin kere ölürsünüz. kısacası kalanlar ölmeden mezara girer. allah korusun düşünmesi bile kötüdür...
canınızın, birtanenizin artık hayatta olmaması, sizi ebedi tarafta beklemeye geçmesi durumudur. hayatınızın anlamının bir anda yok olması, gündüzlerinizin gece olması, gözleriniz açık olsa bile bilincinizin kapalı olması gibi bir şeydir. nefesini bir daha teninizde hissedememek, ''seni seviyorum'' demesini bir daha duyamamak, sarılıp bir daha uyuyamamak demektir sevgilinin ölmesi.
