derin düşüncelere daldığın an, kahkahalar attığın an, dışarıda bir kahve içtiğin an, sinemaya gittiğin an, facebookta başka kızlar konuştuğun an *, güzel bir şeyler yazdığın an, bir film izlediğin an, müzik dinlediğin an, kitap okuduğun an. kısacası onunla ne kadar vakit geçirdiysen daha sonra yaptığın her şeyde onu görüyorsun. onu hatırlıyor ve acı bir şekilde gülümsüyorsun.
sinema açıkışında elini tutacak kimseyi bulamadığınız andır.etrafınıza bakarsınız herkes el eledir siz sadece uzaktan bakarsınız işte yalnızlığın tavan yaptığı noktadır.
sokakta tam yanımdan geçerken birbirini yalamaya başlayan çiftleri gördüğüm andır. yok lan aslında o kadar da hissetmiyorum. dur lan, aslında hiç "keşke şimdi bir sevgilim olsaydı." bile demedim. niye bu entry'yi buraya yazdığımı sorguluyorum şu anda. sadece başkaları çok mutlu lan o anlarda tam olarak. birbirlerine sarılmışlar, öpüşüp koklaşıyorlar, birbirlerinde kendilerini görüyorlar falan. ben yalnızlıkla sevişiyorum güzel oluyor. galiba hep böyle olacak.
telefonunuzun uzun süreli çalmadığı/mesaj gelmediği zamandır.
öyledir ki; telefonunuzu koyduğunuz yeri unutur, bir süre bulma mücadelesi gösterirsiniz. nasıl olsa arayan yok soran yok. **
içerken adam gibi efkarınız olmaz ve bunun sebebi " allah belanı versin be ! " diyebileceğiniz bir sevgilinizin olmamasıdır, sağa sola sataşma gereği duyarsınız efkar kaynağı olarak kullanabileceğiniz bir sevgiliniz olmadığı içki anlarında. işte o an büyük boşluğu hissedersiniz.
