komik bir anımı bana hatırlatmış olaydır.
Çocukken okula giderken altın küpemin tekini düşürmüştüm ve eğilip baktığımda göremeyince yoluma devam etmiştim.
Manyak mısınız tabii ki de almam. Tamam para önemli ama yolda çocuğun biri bulup kendine çikolata alsın yani ne var. 50 kuruşla zengin mi olacaksınız. Üfff cimriler.
Benimse alırım, benim değilse de sahibi yoksa benimdir diyerek büyük bir çeviklik örneği sergileyerek alır gider o paraya da cips alırım. Büyük para bulursam da üç kişiye sorarım para kaybettiniz mi diye olumlu yanıt alamazsam para benim olur. Küçüklüğümden beri uyguladığım baya iş gören bir vicdan rahatlatmak taktiğidir bu. Sonra da o parayla sevgilimle tiyatroya falan giderim. Sanata gidecek yani bence no prob.
zamanında beş kuruş olmadığı için ekmek alamamış ve aç kalmış biri olarak her ortamda ve kim olursa olsun alacağım olay. para kolay kazanılmıyor klişesine hiç girmeyeceğim bak.
Sevgilinin yarın , hediye almadım diye siktir çekmeyeceği bile belli değil ama para her zaman lazım.
Hatun için para yerde bırakılır mı lan , götümüz düşüyor kazanacağız diye.
Daha yüz yıl önce bir zeytin tanesine muhtaç aslan gibi aslanların burjuva torunları para beğenmez olmuş ne garip. Tabağında kalmış pirinç tanesini bile görünce yedirten israfı haram sayan insanlarız kardeşim biz. O parayı düşürünce gereksiz cevaplar verecek makyaj yapmak ve güzel görünmek dışında mahareti olmayan kızları da yanımızda gezdirmeyiz çok şükür.
