bir şey sakladığını hissederek işkillendiğim ve yarım saat içerisinde sakladığı şeyi yakaladığım zaman ondan değil kendimden nefret ettim.
böyle bir şeyi yaptığını bildiğim halde artık yapmıyorum demesinden sonra güvenerek hiç aklımdan geçirmezken ve onun için uzun bir yola katlanıp mutlu olmak için gittiğim zaman karşılaştığım durum tam da buydu.
peki öğrendiğim zaman ne yaptım. gerçekten o anın başlarını hiç hatırlayamadım ama ağzına sıçtığım gerçektir ya da o benim hayatıma sıçmıştır bilinmez. ilk olarak saygısız bir şekilde küfür ettim çünkü bu saygıyı haketmiyordu. o an tanrının beni bir sınava tabii tuttuğunu değil de benden kendisini inkar etmemi istediğini düşünerek bütün inancımı kaybettim. ne tanrıya ne de insanlara bir gram güvenim kalmadığı kanısına vardım.
ben düştüm bu çukura siz düşmeyin,güvenmeyin. sevin,aşık olun ama sakın karşınızdaki kişiye kim olursa olsun güven konusunda esnek davranın.
ayrılmamdan sonra alıp evine bıraktım ve ilerleyen zamanda tekrar affettim tekrar aynı boku yaşadım. güvenmeyin kardeşim.
bir şeylerin koptuğu andır ve yakında bitecek olan ilişkinin de habercisidir.
çok koyar yalan acısı. hele yalana tahammülü olmayan birisiyse bu.
yalan mı, sevgi mi? ikilemde kalır insan ve bir şans verir sevdiğine. ama sevilen tarafın her zaman yaptığı gibi "nasıl olsa beni bırakamaz, beni seviyor" edasıyla eski yaşantısına dönmesi ve yine yalan daha söylemesi çok sürmez. affeden kişi buna hazırlıklı olmalıdır. çünkü o anda işte her şey biter.
bir taraf bir şeyleri yerken, diğer taraf biter. sevginin kanunu mudur nedir.
ama biten tarafın bir daha eskisi gibi olmayacağı, yoğurdu üfleyerek yemek şöyle dursun, yoğurt bile yemeyeceği garantidir.
her şey bitti anlarından biridir.
hani şu şarkılarda, şiirlerde bahsedilen.
ama kişi aşıksa güvenini kaybetse de aşk güven isteyen bir şey olmadığı için aşık kişi için hiç bir şey değişmez.
aksine daha çok acı çeker, aşkı daha çok hisseder ve sonunda kandırılıp terkedilir.
sonra bir başna kalmış saf aşık yeni yeni anlamaya çalışır sevgilisi sandığı kişinin aslında tam da bir yalandan ibaret olduğunu.
kesinlikle üstünün örtülmemesi gereken andır, konuşulması açıklanması istenir ki bu yüzyüze olmalıdır.. gözlerinize bakmaması ya da anlık herhangi bi toparlayamama belirtisi oluşursa hiç düşünmeden eski sevgili sınıfına konulması gerekir..
yeni yalanların duyulmasına gebe anlardır.
-yalancısın abdi. hani evdeydin, evde kamyon mu kullanmaya başladın, dışardasın işte.
-hayır canım,sen yanlış anladın. bak şimdi necdet aradı çok kötüymüş bıdıbıdbdıdıdı....
eğer sevgiliniz bir kez ufacık ve tamamen iyi niyetli bir yalan söylediyse büyütücek birşey olmamalıdır. birbirinizi sevdiğiniz adına yalan yoksa aranızda, herşey halledilir.
o değilde, yalancı olduğunu bile bile, onunla olmaya devam etmek vardır. çok sevmek vardır, o devam eder yalanlarına, sizi uyuttuğunu sanmaya, siz her şeyin farkındasınızdır ama bırakamazsınız işte, çok seviyorsunuzdur çünkü, "keşke bana layık biri olabilse" dersiniz içinizden, ama olamaz işte hep devam eder yalan söylemeye, katlanırsınız, seviyorsunuzdur; asıl kötü olan budur. yaşayan bilir, ben bilirim.
yalancı olduğunu öğrenince "vay aptal" dediğim andır. ki bu laf aslına banadır. yani hangi akla hizmet sen buna ikinciye güveniyorsun ki!? sonuç itibariyle; (bkz: senden ayrılıcam ben)
