ömürden ömür götürür, engeller sadece mesafeler değildir okumanız gerekir bir yanda sevdiğiniz kız bir yanda geleceğiniz, mantıklı olan okumaktır tabi ki okulu bıraksan ne olacak askere gitsen 2 sene gene ayrısın hiç değilse okulu bitireyim dersin ama o iki sene ömründen 20 sene götürür, nasıl geçecek diye kara kara düşünürsün, kızın ailesi çevresi baskı yapar oyalıyor derler kız sana trip atar onlara inanır sen elinden geleni yaparsın kızın tek cümlesi bütün yaşama enerjini alır içinden
"adam olsaydın da yanımda olsaydın"
ondan sonra sorgularsın acaba bu kız benim için uygun mu sonra kendinle çatışmaya girersin, bir yanın "baksana oğlum kız daha bu zamanda böyle diyorsa ilerde yarı yolda bırakır seni" diğer yanın " kızda haklı abi o kadar baskıya dayanamıyor tabi kurtulmak istiyor sende kızın yaşı gelmiş hala okul diye oyalıyorsun" der.
Elinden birşey gelmez tek seçenek vardır okulu bitirmek gerçi içinde hala bir korku vardır acaba okulu bitirdikten sonra adam gibi bir iş bulabilecek miyim sevdiğime bakabilecek miyim, elin kolun her taraftan bağlanmıştır derdin sıkıntın olmasa bile birden bu durum gelir aklına dert sahibi olursun ne adam gibi aşk yaşarsın ne de hayatını.
mektupların hayata geçmesi durumudur. Günümüzde bu uğraş yani "mektup" yazma durumu o kadar nostaljik bir durum haline getirildi ki anlamak olanaksız. Ki bence tarihin hiçbir evresinden insanlar birbirlerine hiç şimdi ki kadar uzak olmamıştır. Eğer ciddi anlamda sevgili uzaktaysa ve mektup yazılıyorsa ortada verilen bir değer vardır. Çünkü mektup yazmaya ayıracak zaman ve özel olan kelimeler için özel biridir o... Onun haricindeyse öyle biri zaten yoktur. Ki şunu da ekleyeyim; yanyana olup da iki şehirden daha uzak olan insanlar gördüm.
bazen göze alamamaktır mesafeleri. önce nedensiz kavgalar başlar sonra karşılıklı saygı ve sevgi tükenir.
sonuç mu? acılı bir ayrılık.
sevdiğini bilirsin, sevildiğine eminsindir ama gene de gururun elini cebine atıp da numarasını çevirmeni engeller. bitmiştir, pişman olduğunu söylemeye yüzün yoktur ki.
