sözlük dostlarım, bugün gerçekten büyük bir sorunla mücadele etmek durumunda kaldım.
canımdan çok sevdiğim, yüzüne bakmaya kıyamadığım sevgilim; sözde dünyam, herşeyim dediğim, tanımadığı biriyle tek gecelik ilişki yaşamış. bugün durumu itiraf etti.
benim kızın kendini özgür ruhlu olarak tanımlayan kendini bilmez, kahpe ruhlu bir arkadaşı geçtiğimiz bir akşam kötü bir halde bunun evine gidip aklını çelmiş. moralini düzeltmesi adına dışarı çıkalım demiş.
bu da vefalı arkadaşlık örneği götereceğinden, benim de çalışıyor olduğumu bilip merakta kalacağımdan bana yatacağım, uykum geldi diyerek telefonunu kapatıp, arkadaşına uymuş.
mekanlardan birinde, bulundukları ortamın da etkisiyle yanına elemanın biri gelmiş. yanındaki arkadaşıyla diyaloga girmişler önce. bu kız oldukça samimi davranmış. benimki ise kendisini alenen kovamamış fakat başta uzak kalmayı yeğlemiş. akabinde yanındakinin baskısıyla fazlaca alkol almışlar.
yazarken çıldırdığım hissediyorum, konu da uzamadan sadede geleyim; ne oldu nasıl olduysa bir şeyler yaşamışlar.
pişman işte ve bunları gelip bana kızara bozara, hıçkırarak anlattı.
suratımın ortasında yumruk üstüne yumruk yemiş gibi oldum ama sükunetimi dirayetle koruyup fevri tepki vermemeye çalıştım.
konuşması bitti, ağlaması tükendi ve yavaşça kalkarak kapıya gidip açtım ve gitmeni istiyorum dedim. son derece kararlı ve üstüne bir şey söylenilmesi güç şekilde yaptım bunu ki ağzını açmaya yeltense de yapamadı.
düşünüyorum canım çok yansa da diri diri toprağa girsem de, kız bunu bana söylemeyebilirdi diyorum. paramparçayım..
şehrin bir bir ışıkları söndü sanki, koca bir top mermisi göğsümü delip de geçti..
şimdi şu koca şehre yağmur yağıyor sanıyor dışarıdaki insanlar, benim damarlarımda dolaşan sağanağı bilmiyorlar.
emeklerim, çabalarım, en güzel düş ve hislerim..
valizimi topladım gitmek için buralardan. zaten ne diye ailemden uzak bir hayatı seçmiştim ki. sessiz sedasız, kanımı içime akıtarak gitmek istedim bu akşam. lakin yapamadım..
milyonlarca kez aradı, yazdı. yanıt vermedim elbette. hayatımı paylaşmak istediğim ve bunun için adımlar attığım soylu sevdam..
nasıl affedebilirsin ? nasıl kendi benliğini çiğnersin onun yerine ?
onu çiğneyip geçsen kendini affedebilir misin ?
birileri bana bir şeyler uzatsın şu çukurdan çıkabilmem için.. yoksa delireceğim..
"ölüm gibi bi şey oldu ama kimse ölmedi" durumunu yaşatan olay. Burada kimsenin affet ya da etme demesiyle karar verilemeyecek olay. Dürüstlük evet iyi, hoş. Ama durum gerçekten kötü. Yani sana haber vermeyip dışarı çıkmış olsa ve bunu itiraf etse tamam ama olay bu değil. Onun yerine de düşünsek, bunun açıklanacak bi tarafı da yok. Bir süre kesinlikle yalnız kalıp kimsenin düşüncesini fikrini almadan karara varmak gerek.
