insanlar aşkı sadece kalplerinde hissederler fakat işte o yastıkta kokan koku, aşkın kokusudur aslında... bütün gün süren beraberliğin en kötü yeridir ayrılık vakti. akşam olmuştur, sevgili evine gitmek zorundadır. o an öyle zordur ki anlatılamaz; onun arkasından bakakalmak bir o kadar acı ama bir o kadar da güzeldir. çünkü arkasından bakarken içinin yanacağı birinin olması. kimse diyebilir mi bunun bir eşi benzerinin olduğunu? sevgili gider ve tüm hüzünle yatılır yatağa ve birden evet sevgili koktuğunu hissedersin; birden sevgilinin güzel gülüşü gelir aklına.. işte bütün bunları hatırlatan dünyanın en güzel kokusudur bu koku...
burnunuzun yastığa yapışma nedenidir. ayrıldıktan sonra hala seviliyorsa yastığın asla yıkanmaması, nefret ediliyorsa aynen çöpü veya en iyi ihtimalle çamaşır makinesini boylaması kaçınılmazdır.
-haşmet yastığın kadın parfümü kokuyor.
-annemin parfümüdür o.
-haşmet sen yalnız yaşıyorsun hatırlatırım.
-ımmm şeyyy kem küm.
-lanet olsun sana. *şırak*
eve yorgun gelmiştir adam... daha ayrılalı bir gün olmuştu sevdiceğinden. lakin iş temposu ona sevgiliyi bile unutturmuştu.
aklına geldi bi an kapıdan içeri girerken peh deyiverdi kendine güvenen bi ses tonuyla. çokta zor değilmiş yahu diyiverdi arkasından. televizyon falan filan derkene uyuyakaldı salonda. anası geldi de hadi kalk evladım yatağına klişesini oda kullandı. mırın kırın eden adam neredeyse gözleri kapalı uzandı yatağa...
bi anda uyandı... en ezan sesi vardı kulaklarında...
o yatak içi miskinliği hiç o kadr keyifli ve hızlı kalp ritmli olmamıştır. sevgilini yanında görsen bile o kadar kıymetli olamaz.
sevgi eski sıfalı ise mecburi bir melankolik hava yaratır eski sevgileden kalmış en kıymetli hatıranın sızıntısı. melankolik ama karamsar olmayan bir his yaratır bünyeye ve o bünye yastığı dolduran pamuk, tüy, etc.. kadar yumuşak olur.
