Bazı şeylerin değiştiğini gösterir. "Aşkım, birtanem" demek gelmiyordur artık içinden. Bir yerde ipler kopmak üzeredir, sıkı sıkı tutmak lazımdır o ipleri.
kızgın olunan anlardır genellikle. ama bazen de sevgilinin ağzından insan ismini duymak ister ya da sevdiğinin adını insan söylemek ister. onun ismi dudakları yakar çünkü söylerken. hoştur.
ne her şey biter ne her şey başlar, kızgın hallerde canım hayatım demenin abes olacağından ismiyle hitap edilebilir, bu doğaldır ancak bir de hiç bir şey yokken söylersin sevgilinin adını o da içinden gelmiştir, sevgilinin adını unutmamak için söylersin, söylediğin an ayrıldığın an mıdır?
milyarlarca insanın birbirine aynı sözlerle hitap ettiği düşünüldüğünde bence, gayet özeldir. öyle sanıldığı gibi, sıkılma durumundan, "aşkım", "teletabim", "tavşan kuyruğum", "cancişim", "pırpırım" demenin zor gelmesinden kaynaklanmaz. attila ilhan barakmuslu mezarlığı'nda bir "fadime'm" der, dünyadaki bütün kadınlar, fadime oluverir bir anda. o yüzden boş tespitlerin boş adamı olmamak için, biraz daha yüzeysel düşünce biçiminin dışına çıkmak gerekir yüce sözlük alemi...
+ sana pataküte dalmamak için zor tutuyorum kendimi, çok sinirlendiriyorsun beni kemal...
- kemal kim o...pu benim adım vedat!!
+ beni bi çay koyim o zaman..
sevilmeyen bir durumdur. karşı taraf bunu ilişkinin ciddileşmesi olarak yorumladığı için sizi o kadar üzmeyeceğini sanar. ama onun ağzından dökülen bir "sevgilim, hayatım, aşkım..." gibi sözlerin de sizi ne kadar mutlu ettiğini bilmesi gerekmektedir. bunu bile bile hala bir kere bile içinden gelerek söylemediğini anlarsanız, durumlar vahimdir.
kendi ismi ile hitap ederken bile onu aşk ile söylüyorsa sorun olmayacak durumdur. aşkım, hayatım gibi tabirler sıkça kullanılsa da isim ile hitap etmek daha hoştur. tabi o hitapta bir aşk olmalı yoksa korkun dostlar...
"Yine ne yaptım?" psikolojisine düştüğün an. Söylemese bile ortada yamuk bir durum kesinlikle vardır. Soruna cevap yoksa, beklemeye alabilirsin, bir kaç güne kalmaz dökülür. Test edilmiş, onaylanmıştır.
bir çift arkadaşımın arasında geçen diyalog... kendileri mıç mıç bir ilşkiyi benimsemiştir. birbirlerine aşkım *, bebeğim *, böcüğüm, balım, tosunum * gibi hitaplarda bulunuyorlardır....
reyhan: aşkım böyleyken böyle şöyleyken şöyle *
erdi: tamam reyhan.
r: reyhannnn???!! reyhan öylemi?? şimdi reyhan olduk yani? öyle olsun!!
e: pardon aşkım ya ağzımdan kaçtı.
ee küfür mü etti ki acaba farkettirmeden? (bkz: bsg)
normal olandır. her zaman öyle vıcık bir konuşma* da olmaz ki, tamam kararında söylenince bir sevgi bildirir ama öyle sürekli kullanılırsa tıpkı seni seviyorum cümlesi gibi anlamını yitirir.
sıçtığın andır. bir şeyler yolunda gitmiyordur ve sen farkında değilsindir.
- aşkım günaydın.
+ günaydın vecihi.
- nasılsın hayatım.
+ vecihi bir şey konuşcam seninle.
- tabi papatyam söyle.
+ çok zor olacak ama veci.
- söyle çiçeğim, bal böceğim hadi hadi..
+ bir siktir git.
