en sevdiginiz şarkının aninda beyninizde cereyan etmesi,en sevdiginiz yemekten aldığınız hazzın aniden belirmesi,ellerin terlemesi,gözlerin kamaşması gibi etkileri beraberinde getiren durum.
Sevgili olayını aştık ama benimki de sayılıyorsa lunaparkta yüzü sapsarı şekilde gördüğüm andır. madem yükseklik korkun var 50 metre yukarda işin ne hınzır swh
Hani otobüste veya arabada giderken yumuşak ama derin bir çukura girip çıkınca hoş bir his yaşatır ya içinizde. onun gibi bir heyecan yaşatan bir an, bu ilk an.
içi kıpır kıpır oluyor insanın bu ilk anda. inanamıyordum, sorguluyordum karşımda duran güzelliğin benim olduğunu, sorup duruyordum içimden kendime bir yandan gözlerinin içine bakarken;
-benim mi şimdi bu karşımda duran güzel şey?
-Bu elimi tutan pamuk eller, bana bakan eşek gözler, bu yanaklar, bu koku. benim mi şimdi?
-Yok ya resmen bana özel yaratılmış bu, bu kadar mı olur?
Ha bir de, yerine kimseyi koyamayacağımı anlamıştım. bir daha kimsenin onun gibi olamayacağını. yüzüne baktığımda kendimi birine ancak bu kadar yürekten ait hissedebileceğimi. Yeni tanışılan bir yabancı gibi değil de, önceden görmüş gibi, benim için seçilmiş gibi.
o beni muhtemelen ilk gun gordu. ustımde esofmanlarım, sacım alalede toplu.
ben onu ikinci gun gordum, karsımda oturuyordu, ne yakısıklı cocıkmus dedim icimden.
yanılmıyorsam takvim 21 temmuz 2020.
Bu anları ben hiç hatırlamıyorum ya.
Mesela şuan ki flörtüm ile ilk görüşmeyi düşünüyorum asla hatırlamıyorum detayları. Çok mu kendim odaklıyım da karşımdakine odaklanamıyorum acaba.
ortaokul yılları. yedinci sınıfa geçtiğimiz sene, okulun ilk günü. ilk kez arka sırada görmüştüm. yeni gelmişti başka bir okuldan. ayağı kırılmıştı hiç unutmuyorum, alçıyla oturuyordu. koltuk değnekleriyle yürüyordu kızcağız. sınıfta ilk ben tanışmıştım. yardımcı olmuştum, kantine gidip bişeyler alıyorum filan. benden destek alıyor servise binerken. oradan bir samimiyet başladı, sonra ilerledi. lise ikiye kadar birlikteydik. sonra lise ikiyi amerika'da okudu irem, ister istemez ilişkimiz de bitiverdi ama dostça ayrıldık. şu an amerika'da başarılı bir endüstri mühendisi kendisi. nadiren de olsa whatsapp'tan yazışırız, en son doğum gününü kutlamışım temmuz'da. *
Kimse beni görmesin diye uzaklara gitmiştim orada buldum. Başta etkilendim desem yalan olur. fena eğlenmiştik ama o gün. Kocaman bir çember, gitar, bağlama ve bilmediğimiz ama bize eşlik eden abiler vardı.
