nedir ki varoluşumuzun toplamı?
her şeyi kasıp kavuran bir kum fırtınası belki,
bellekte kırıntılanan birkaç ad
ve sevgilinin kan ateşlerine yansıyan gülümsemesi
hayattır, tüm umutlarını yitirmiş birine.
cennettir, farklı dünyalara götürdüğünden aşığı.
ısınmaktır, öyle sıcaktır ki birden içinin ısındığını fark eder sevgili.
aşktır, aşkın anlamını ve değerini bilene.
sabah açmışındır gözlerini. evet işte yine aynı oda değişen bir şey yok. bir doluluk hissedersin solunda. Aklına gelir ve dönersin ,sol tarafında masum bir şekilde uyuyor. Senin dönmene uyanır ve sabah sabah nereden bulduğunu anlayamadığım enerjisi ile gülümseyerek günaydın der.Gün boyu enerjinizi almışsınız demektir.
edit: sabah uykulu uykulu cümleleri birbirine sokup kavram kargaşası meydana getirmişim. ona bir rot balans ayarı çektim.
kara kış gecelerinde bile insanın içini ısıtır, böyle sarılıp öpesin gelir. zaten onun mutluluğu senin mutluluğundur. hep gülsün diye elinden geleni yaparsın.
O an dünyadan tamamen soyutlanmış olur kişi sevgili dışında hicbirseyi hiçkimseyi gözü görmez. Hele de sevgili gerçekten seviliyorsa.O an herşeye bedel.
Üzgün olduğunda ya da canı sıkıldığında yüzünde bir tebessüm belirmesi ve bunun için uğraştığımı görüp güldurene bakacaksın deyip beni onure etmesi dünyaya bedel.mutluyken ve onun mutlu olduğunu biliyorken ben daha çok mutluyum.
