beş gün sonra geri geleceğini sadece işi olduğu için memleketine gittiğini bilseniz dahi ilk günden özlemeye başlarşınız. onsuz geçecek olan beş günün boş geçeceğini, okulda etrafa sebepsizce bakınacağınızı bilirsiniz. yatsam uyusam, uyandığımda beş gün birden geçmiş olsa diye düşünürsünüz ama öyle olmayacaktır.kısaca gece gece canınızın sıkkın olmasının nedeni o'nsuzluktur.
belki de yaşanılacak en kötü durumdur maksimumu her türlü ağrı yaşanır en belirgini ise karın ağrısıdır giden gitmiştir dönüş olmaz her gece düşünür yanarsın bir daha saçların okşanmaz o insan başka insanların koynuna girer onun çocuklarını taşır sana da bol bol gözyaşı dökmek kalır zaten elden de başka bir şey gelmez.
çaresiz bir bebek olmaktır, koca dünyada tek başına. ağlasan duyan olmaz, üşüsen sarılan... teksin işte ta ki geri gelene kadar. eksik yaşarsın günlerini tabi sevinçlerin, üzüntülerin hepsi yarım yamalak hepsi... kaldığın şehir dar gelir sana, gittiği otobüsün önünü kesene kadar koşmak gelir içinden, ama kalırsın işte çaresiz yürümeyi bilmeyen bir bebek misali.
öldürür.. ilk defa ona bakmak içini acıtır. ağlıyım dersin hıckırıklar boğazına düğümlenir. yerlere atarsın kendini, gitme bırakma dersin nafile.. yolun açık olsun der ve gider. ama ağlamaktan gözlerin kör olur ve yolunun acık oldugunu bile göremezsin...
