elvedalar hep acı verir bana. giden "el" olmuştur artık. ve "ona" veda vaktidir kısacası. eskiden "can" olana, yabancı gözüyle bakmayı gerektirir "elveda". işte bu yüzden sevmem elvedaları.
gidişler de acıdır. normal şartlarda gidişleri hep dönüşler takip eder. dönceğini bilirsin ama gitmesi seni üzer. peki ya sonu "elvedalarla" süslü gidişler? karşındakini yabancı ilan ettiğin gidişler? dönüşü olmayan, dönmeyeceğini bildiğin gidişler? sessiz çığlıklar atmak gibidir. sadece sizin kulağınızı sağır eden cinsten çığlıklar. kimsenin duyamayacağı.
elveda demek mi daha çok can yakar yoksa elveda denilen kişi olmak mı? bence elveda denilen kişi olmak daha zor. "ben artık seni tanımıyorum hey yabancı" demektir bu. yabancı mı? hayatındım ben senin. canından daha öte değil miydim? senin için yabancı olamayacak kadar yakın değil miydim sana?
güzel günleri takip eden güzel günler. peşisıra gelen arka arkaya rüyamsı kıvamda güzel günler. yaşananlar. yaşadıklarımız. beraber geçirilen eşsiz anlar. her güne seninle uyanışlarım. hayatımın altın oranında bulunan güzelliktin sen. "kabe" yapmıştım seni hayatıma. ibadetlerimi sana doğru yaptığım. yönümü sana bakıp bulduğumdun sen. sonrasında kara bulutlar toplandı üstümüze. gökyüzünü göremiyorum. aşkımızın kaynağı güneşimizin önünü kapatabilcek büyüklükteymiş meğer. yağdırdı gözyaşlarını kara bulutlar. "sevinç" gözyaşları olamayacak kadar sık, şiddetli ve isyan dolu bir şekilde. sonrasında kötü günleri izleyen daha kötü günler. kara geceler. zifiri gündüzler. gözün gözü göremeyeceği karanlıktı hatırlıyorum. çünkü gözlerini hiç göremedim o günlerde. ya kaçırdın benden, ya ben o gözlerindeki eski anlamı yakalayamadım. badem gözlerine hasret kaldığım günler. daha dün gibi hatırlıyorum hepsini. zaten o günden sonra bir daha günyüzü göremedim itiraf edeyim.
Polyanna bile içten içe mutluluğuma imrenirken
Ansızın yağmur başlar, güneş batar masal biter!
masal bitti. kahramanının sen olduğu için sevdiğim masal. ve gidişin. arkana bakmadan "elveda" diyip gidişin. evimizin kapısından çıkıp gittiğin günü de hatırlıyorum. son sarılışımız. son öpüşüşümüz. "çatırt"... merak ediyorum kalbimden gelen sesi o an duymuş muydun? sanırım bu sese benziyordu. "çatırt"... bir bitişin başlangıç sesi. kapıdan çıkıp arkanda bıraktıklarını biliyor musun? kırık bir kalp. kırılmış hayaller. kırıp döktüklerin... geride kalanlar bunlar işte. sen o kapıdan çıktıktan sonra evimizin penceresinden seni izledim. arkasında bıraktıklarını umursamayan, kararlı bir edan vardı yürüşünde. geri dönmeyeceğini anlamış gibiydim. ama işte "ümitleri" olmadan yaşayamayan ben. dönersin diye hep o camdaydım ben. "gelirdi ya". beni seviyordun. sevdiğini söylüyordun. gelceksin değil mi? "gelmedin". artık biliyorum ki "gelmeyeceksin" de geri. gidişinden anlamalıydım.
Sen de bilirsin aynı yerdeyim
"Geri gel!" dedim. Geri gelmedin
sana "gitme" diyemedim. öylece kırık penceremden bakakaldım sana sadece gözyaşlarım eşliğinde sen giderken. çaresizliğin dibini gördüğüm an. ellerimden kayarken sen zamanı durdurmayı bilemedim. sana "dur!" demeyi bilemedim. durur muydun ki? durmazdın biliyorum. belkide o yüzden sana "gitme" demedim, diyemedim. bavulunu toplamış misafirin ayaklarına kapanmak değer mi? misafirmişsin sen hayatımda. zamanı geldiğinde gidecek olan bir misafir. ve çekip gittin de zaten.
ve hayatımda koca bir boşluk. hayat "sevinc" e güzelmiş gerçekten. ama seni sevince. seninle oldukça. seninle nefes aldıkça. sana baktıkça, seni öptükçe, sana taptıkça... seni sevdikçe güzelmiş hayat. anladım. artık bana hayat güzel değil. şimdi kimi hayatına aldıysan eminimki ona güzeldir.
sana diyememiştim. artık demenin vakti geldi sanırım. "elveda". elveda aşkım. elveda peri masalımın perisi. elveda en kötü anımda hayatımı renklendiren "hayat sevincim". elveda yabancı. artık elveda diyebiliyorum sana çünkü "sende herkes gibisin. aynı onlar gibisin; tıpkı yabancı." **
kendi hatanızdan dolayı gidiyorsa en fazla koyan şeydir. duruma göre günlerce, haftalarca, aylarca belki yıllarca kendinizi suçlarsınız. Belki güç bulur yaptığınız hatayı telafi etmeye çalışırsınız, edersiniz de (delikanlılıkta aldatmanın telafisi olmaz, sevdiğim bir kadını aldattıysam bir daha yüzüne bakamam, lakin kimi bayanlarda telafi edilebilir bir durumdur ama önemli olan erkeğin içine sinmesidir, diyorum ya delikanlıya sinmez) Telafi ettikten sonra karşınıza çıkartılan saçmasapan sorunlar, mallıklar onlar bunlar vakti zamanında duyduğunuz suçluluk duygusunu gerizekalıymışım lan ben düşüncesiyle değiştirir. Gerizekalıymışım ki bu hatun için bu kadar acı çekmişim dersiniz, sonuçta hatunlar çocuk yapana kadar öncelikle kendilerini düşünürler, çocuk yaptıktan sonra ise çocuklarını hiçbir zaman erkeklerini birincil sıraya oturtamazlar malesef ki evrimsel gerçeklik. Seven erkek ise...
mecburdur gitmeye, mecbur. tekrar gelcektir. geleceğini bile bile uafacık bir tebessüm ile gözlrden dökülen yaşlar. taki o otobüsün ufuk çizgisinde kayboluncaya kadar...
dünyanın en kötü anıdır. dizlerinin bağı çözülür insanın napacağını bilemez, konusamaz, dur gitme diyemez öylece bakar. sevgili gidince bi sigara yakar dumanında kaybolur gider.
keşke son kez sarılsaydım sana... öylece izlemeyi kabul ettim, ardından sonsuz göz yaşlarını dökmeyi de... ama keşke şu pişmanlığım olmasaydı. sana bağırıp çağırmasaydım. bu kadar yıpranmasaydık. biraz dinleseydim, biraz anlasaydım. keşke bu kadar erken bitmeseydi. keşke verilmiş sözleri yerine getirip öyle ayrılsaydık. keşke aşkımız yarım kalmasaydı, yetim kalmasaydı. keşke be sevgilim, keşke bu keşkeler olmasaydı...
sen ellerimden kayıp giderken, ben sırf seni değil; umutlarımı kaybettim. aklımı kaybettim. neşemi kaybettim. hala benimle olan tek şey hiçbir zaman beni bırakmayacak olan aşkım. ve bana yaşattığın onca güzel gün hafızamda sonsuza kadar dün yaşamışım gibi kalacak. merak etme, ayrılmış olsak da ben sana verdiğim sözleri bir bir tutacağım. seni hep çok seveceğim. elveda...
eğer temmelli bi ayrılıksa ve bu karşı tarafın terk etmesiyse berbat ötesi iğrençtir.
gitmesin diye herşey yapılır.duygu sömürüleri damardan girmeler.gidicekse bile acı çektirmeli diye düşünürüm.
akıl edemem ki benim için acı niye çeksin? çekse gitmezdi ki dimi. olsun vicdan azabı çeksin.
konuşmanın büyük kısmını bırakalım karşı taraf yapsın.neden diye sorulduğunda ipe sapa gelmez bir sürü şey sayacaktır.
yani gidicek olan koymuştur kafasına gitmeyi. ne dersek diyelim.
insan bünyesinde de kötü izler bırakır zamanla. ben istenmeyen bi adamım demek ki. sevilme potansiyelim yok. yalnız mı devam etsem diye düşünülür.bir süre ohh mutluyum amk karışan yok eden yok hayat böyle daha güzel sanılır.ama nereye baksan bi iz görürsün etrafta.bir kaç gün görmezsin görmemezlikten gelirsin. daha sonra ize gerek yoktur her türlü gelir gözünün önüne.bitmek bilmeyen uzun geceler, arkadaş sohbetlerinde dinler gibi yapmalar ne olcak halim diye düşünmeler. onunla karşılaşmamak için elinden geleni yapmak ve aynı zamanda görmek istemek ve bi anda kendini karşısında bulmak an meselesidir. tabiki de görünce kafamızı çeviririz.gururluyuz.
sonra başka biriyle görürüz.asıl o zaman terkedilmişizdir.yerimizi başkası almıştır.ümit vardı ya biraz kendine bile ititraf edemediğin o da bitmiştir.
yeni aşklara yelken açarmıyız? ben açmam.tembelim ben. bir daha sevmek uzun iş.
ağlıyordum, elimde en sevdiğim albüm...
şoför amca hareket edince gözyaşlarımla ıslandı albümüm...
her bakışımda onu hatırladım..
gözlerim her dolduğunda camdan dışarı baktım...
ağaçlar, insanlar, meraklı gözler..
ve bir dost eli omuzumda...
yapamadım saklayamadım gözyaşlarımı..
elimde en sevdiğim albüm...
kapakta ''Ara Dede''m var...
bana bakıyor..
benim için öyle bakıyor, biliyorum.
''sus'' diyor, ''sakın ağlama''...
içine atmamı söylüyor o bakışlar...
dopdolu bir albüme saklamış o acılarını..
benim de öyle yapmamı istiyor, biliyorum.
fotoğraflarımda saklamalıyım acılarımı..
makinam, emektarım tercüman olmalı duygularıma..
Ara Dedem, sen en güzel doğum günü hediyemsin..
sen hep başucumda kal Ara Dedem, sen hep benimle ol..
