sevgiliden ayrılınca, sevgilinin geri istediği dijital makine ile çekilmişlerinde silinmesini istediği fotoğraflardır. geri verdiğin fotoları elle gördüğü için inandığı ama silmiş olmana rağmen dijitalleri görmediği için aylar sonrada kafanı şişirebileceği fotoğraflardır aynı zamanda.
kötü çıkmışsa başkalarına gösterirken "ama valla burdakiye alakası yok! " * denilen, karşıdaki insanda "malzeme belli daha ne kadar iyisi olcak ki? " düşüncesine neden olan fotograftır? ...
ilişkiniz bitince en sinirli anınızda kesinlikle yırtmanız yada yakmanız gereken nesne.. tamam çok pişman olabilirsiniz,ama ilerde her bakışınızda içinizin ezilmesinden kat kat daha iyidir.. ***
cüzdan açılır * eğer resim yoksa merak giderilemez. yatsa dahi yüzünü hatırlamaya çalışır insan. unutmak yerine yeniden hatırlama sebebi olabilir resmin atılması. bu yüzden atmayanlar kesinlikle "her zaman resmi açar bakar" "unutamaz" diye suçlanmamalıdır. *
barış manço zaten demiştir yıllar öncesinden bize söz söylemeye hacet yokur bir resmin kalmış bende tam ortadan yırtılmış hani siyah kazaklı ~ (bkz: bendeki boğazlı kazaklı)~biliyorsun değil mi? ne kötü digital var sararmıyacak resimler.
eğer sevgili uzaklara giderken resmin üzerine parfümünden sıkmışsa ve sonra hiç geri gelmemişse baktıkca,kokladıkça insanın içini parçalayan fotoğraftır , hemen atılmadılır.
ayrılık sonrası bakıldığında insanın kalbine batan resimdir. can yakar, kanatır kapanmamış tüm yaraları... baktıkça acı çeker insan, arayası gelir arayamaz insan, eli gitmez telefona... dinlediği şarkılar daha bir ağır gelir, daha bi canı çeker o gece canı alkolü... ne geçen ne de gelecek zaman unutturamaz anılarını... yara belki kabuk bağlar ama, heran kanamaya musaittir.
